မဂၤလာပါ

လႈိက္လွဲစြာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါတယ္။ ဒီဘေလာ႔ဂ္က ကၽြန္မရဲ့ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈ၊ အေတြ႔အၾကံဳ၊ ခံစားမႈအေတြးအျမင္၊ ဗဟုသုတ၊ က်န္းမာေရးပညာေပး စတာေတြကို ကၽြန္မ ေရးတတ္သလို ေရးၿပီး အမ်ားသိေအာင္ ျပန္လည္မွ်ေ၀ရင္းနဲ႔ မွတ္တမ္းအျဖစ္ သိမ္းဆည္းထားရာ ေနရာတခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တျခားဆိုက္ေတြက ႏွစ္သက္သေဘာက်တဲ့ ပို႔စ္တခ်ိဳ႔ကို ျပန္လည္ကူးယူ ေဖၚျပထားတဲ့ပို႔စ္ အနည္းငယ္လည္း ရွိပါတယ္။ C-Box ေဘးမွာ ကပ္လွ်က္ ဆိုက္ဘားမွာ က႑အလိုက္ Labels ေတြ ခြဲထားတဲ့အထဲမွာလည္း ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကို ေရြးဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ လာလည္သူ အားလံုးကို ေက်းဇူးအထူး တင္ရွိပါတယ္။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ..


ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေမတၱာတရား

ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေမတၱာတရား
(ေအာက္က ေမတၱာပို႔သီခ်င္းနဲ႔ စာသား ပါဠိ၊ အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာ ကို ပိုမိုျပည့္စံုစြာ ေလ့လာခ်င္သူမ်ားအတြက္ ပို႔စ္ကိုဒီေနရာမွာ Click ၿပီး ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။

ပုိးစုန္းၾကဴး


ေတာင္ပံကြန္႔ျမဴး၊ ပိုးစုန္းၾကဴး၊ အထူးတဆန္းပင္၊
အေရာင္တြဲ႔တြဲ႔၊ ထြန္းလင္းခဲ့၊ မီးရဲ့ပမာသြင္။
ပ်င္းရိလ်က္သာ၊ အိပ္ေနပါ၊ ေရာင္၀ါမေပၚလြင္။

ထိုနည္းတူစြာ၊ လူတို႔မွာ၊ ပမာႏႈိင္းဆင္ျခင္။
ကိုယ္ႏွင့္ဆိုင္ဘိ၊ အလုပ္ရွိ၊ လွ်ံၿငိဂုဏ္ေရာင္ထင္။
ကမာၻတိုက္ေဘာင္၊ အလုပ္ေရာင္၊ ထြန္းေျပာင္အျမဲပင္။

ပ်င္းပ်င္းရိရိ၊ အိပ္ေနဘိ၊ မရွိအလုပ္ခြင္။
ေမွးေတးမိွန္တိမ္၊ ေသးသိမ္သိမ္၊ အရွိန္ကင္းလိမ့္ပင္။
လူျဖစ္ပါခဲ့၊ အရွိန္မဲ့၊ တကယ့္ႏြားအသြင္။

အပ်င္းေရာဂါ၊ စြဲကပ္လာ၊ ျမန္စြာကုဖို႔ျပင္။
မကုစားပဲ၊ အပ်င္းစြဲ၊ ငမြဲငႏံုပင္။


သံေပါက္ ( လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီး)


ငယ္ငယ္က စနစ္သစ္ စေျပာင္းတဲ့ႏွစ္မွာ သင္ရတဲ့ ခုႏွစ္တန္း ျမန္မာကဗ်ာစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာတပုဒ္ ျဖစ္ၿပီး အႀကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာေလး ျဖစ္တယ္။ ဒီကဗ်ာေလးက ကေလးေတြကို သင္တဲ့ကဗ်ာဆိုေပမယ့္ အႏွစ္သာရကေတာ့ အားလံုးအတြက္ အက်ံဳး၀င္ၿပီး ကၽြန္မကိုလည္း အခုခ်ိန္ထိ အျမဲတမ္း အသိတရားေပးတဲ့ ကဗ်ာေလးျဖစ္တယ္။ ပို႔စ္အသစ္အတြက္ စာေရးဖို႔ အခ်ိန္ မရေသးတာနဲ႔ စာေလ့လာဖို႔ တခုခုစလုပ္တိုင္း ပ်င္းရိဖင့္ေႏွးေလးလံ ထိုင္းမႈိင္းေနၿပီး အျမဲတမ္း အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ မိမိကိုယ္မိမိ ကဗ်ာေလးရဲ့ အႏွစ္သာရနဲ႔ ျပန္ဆံုးမရင္း ကဗ်ာေလးကို ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ သိမ္းထားလိုက္ပါတယ္။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ခုႏွစ္တန္းျမန္မာစာကို သင္ဖူးသူတိုင္း ဒီကဗ်ာေလးကို အားလံုးသိၾကလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။

"ရန္ကုန္မွာ သာတဲ့လ သာေပမဲ့လည္း အလကား" ဆိုတဲ့သီခ်င္း အထဲကအတိုင္းပဲ ရန္ကုန္မွာမွ မဟုတ္ပါဘူး လွ်ပ္စစ္မီးေတြနဲ႔ ထိန္လင္းေနတဲ့ ၿမိဳ႔ႀကီးေတြပၚမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့သူေတြ ဘယ္သူမွ လသာတဲ့ညေတြမွာ လရဲ့ အရသာကို သတိထားမိ တန္ဖိုးထားမိၾကလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေတာဘက္ေတြမွာေတာ့ လျပည့္ညရဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ အရသာကို ပ်ိဳရြယ္သူေတြက ရင္ဖိုလိႈက္ေမာဖြယ္ရာ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေတြကို မက္ရံုသာမက ကေလးေတြကလည္း ထုပ္ဆီးထိုးတမ္း၊ တူတူပုန္းတမ္းကစားၾက၊ လူႀကီးေတြကလည္း အိမ္ေရွ႔ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ထိုင္လ်က္ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း ၀ိုင္းဖြဲ႔ စကားေျပာၾကနဲ႔ လျပည့္ညရဲ့ အရသာကို အရြယ္သံုးပါးစလံုးက သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ခံစားၾကပါတယ္။ ဒါအျပင္ ေတာဘက္က လူေတြဟာ နာရီေတြ ျပကၡဒိန္ေတြ မလိုပဲ ေန႔စြဲနဲ႔ အခ်ိန္ကို လနဲ႔ ဒီေရအတက္အက် အခ်ိန္ကိုပဲ ၾကည့္ၿပီး တြက္ၾကပါတယ္။

လကြယ္ညေတြမွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ေတာဘက္က လူေတြက မရတာကို မတမ္းတေနေတာ့ပဲ လရဲ့တာ၀န္ကို တဘက္တလမ္းက ယူေနတဲ့ ပိုးစုန္းၾကဴးေတြရဲ့ လွပတင့္တယ္မႈကို ခံစားၾကျပန္တယ္။ လေလာက္ အလင္းေရာင္ ေပးႏိုင္စြမ္း မရွိေပမယ့္ လမသာတဲ့ လကြယ္ညေတြမွာ အိမ္ေရွ႔မ်က္ႏွာျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ပိုးစုန္းၾကဴးေလေတြ မွိတ္တုန္မွိတ္တုတ္နဲ႔ လွပတင့္တယ္စြာ ပ်ံသန္းေနတာကို ဒီကဗ်ာထဲမွာလိုပဲ ထူးဆန္းစြာ ေတြ႔ရမွာျဖစ္ၿပီး ေ၀းေ၀းကို မေတြ႔ႏိုင္ေပမယ့္ အိမ္ေရွ႔က လွပတဲ့ သစ္ပင္၊ ပန္းပင္ေတြကို သူတို႔ရဲ့အလင္းေရာင္နဲ႔ ေကာင္းေကာင္း ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေတာင္ပံကြန္႔ျမဴးၿပီး ပ်ံသန္းေနတဲ့ ပိုးစုန္းၾကဴးေလးေတြရဲ့ အလွက ကၽြန္မတို႔အျမင္မွာ ကၽြန္မတို႔ကို ကျပေျဖေဖ်ာ္ေနသကဲ့သို႔ က်က္သေရ ရွိလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိုးစုန္းၾကဴးတေကာင္ကို ဖမ္းၿပီး မပ်ံသန္းပဲ နားေနတဲ့အခ်ိန္ လက္ထဲမွာ ၾကည့္ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ပ်ံသန္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သိပ္ကို က်က္သေရနည္းတဲ့ ျခင္ေကာင္၊ ယင္ေကာင္ေတြနဲ႔ ဘာမွ မကြာျခားတာကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ ပိုးစုန္းၾကဴးဟာ ဒီကဗ်ာထဲမွာ ေရးထားတဲ့အတိုင္းပဲ ပ်ံသန္းေနမွ ခ်စ္စရာလည္းေကာင္းၿပီး ေလာကကိုလည္း အက်ိဳးျပဳသလို လူေတြကိုလည္း အလုပ္မလုပ္တဲ့သူကို အသံုးမ၀င္တဲ့ လူ႔ငႏြားေတြ ငမြဲငႏံုေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ထားတဲ့ ဒီကဗ်ာေလးရဲ့ အႏွစ္သာရ၊ လေရာင္ရဲ့ အသံုး၀င္ပံု၊ ပိုးစုန္းၾကဴးရဲ့အလွနဲ႔ အသံုး၀င္ပံုေတြကို လေရာင္နဲ႔ ပိုးစုန္းၾကဴကို မခံစားဖူးသူ အားလံုးအတြက္ ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။

Bibliography

လယ္တီပ႑ိတ၊ ဦးေမာင္ႀကီး။ (၂၀၀၀)။ ျမန္မာကဗ်ာ လက္ေရြးစင္: သတၱမတန္း။ ျမန္မာႏိုင္ငံ။ ပညာေရး ၀န္ႀကီးဌာန၊ အေျခခံပညာ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း၊ သင္ရိုးမာတိကႏွင့္ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ ေကာ္မတီ။



21 comments:

စိမ္းတို႔ မသင္ခဲ့ရဘူး မငယ္... ခုမွ ဖတ္ဖူးတယ္... ေက်းဇူးပဲ မွတ္သားသြားၿပီ... ခက္တာက အသိပဲ ရွိၿပီးလုိက္မလုပ္ႏိုင္တာက ခက္တယ္... :P
ခုထိကို စာမလုပ္ရေသးဘူး... ဟီး

အရင္က ဒီကဗ်ာေလးကို ဖတ္ဖူးေပမယ့္ က်ေနာ္ လည္းနဲနဲေဝးတယ္ အမေရ း).. ဒီလိုအႏွစ္သာရ ရွိမွန္းေသခ်ာ မသိခဲ့ဖူးဗ်ာ ခုမွ ျပန္ဖတ္ၿပီး ပိုသေဘာေပါက္လာတယ္
မွ်ေဝေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါသည္ခင္ဗ်ာ

ဒီကဗ်ာေလးကို ခုမွ ဖတ္ဖူူးတာပါ ။
အစက ထင္မိတာ မငယ္နုိင္ ကဗ်ာစပ္တာလည္း ေကာင္းတယ္လို ့ ....

လူဆိုတာ ကာယ ၊ ဥာဏ၊ ဝီရိယ အားစိုက္ျပီး အလုပ္ တခုခုကို လုပ္ ေနမွ ဂုဏ္ေရာင္ ေျပာင္ တဲ့အေၾကာင္းကို ကဗ်ာ ေလးနဲ့ တြဲျပီး ခုလို သတိေပးတာ ေက်းဇူးတင္စရာပါဘဲ ....

ကိုယ့္ ကာယ ဥာဏအားနဲ ့ ၊ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ ၊ဘာမွ မတတ္ပဲ တတ္ေယာင္ကားနဲ ့..သူမ်ားကို လက္ညွိဳးညႊန္ ဆရာလုပ္ ျပီး ။ စိန္နားကပ္ေရာင္နဲ ့ပါးေျပာင္ေနၾကသူမ်ား အတြက္ေရာ..သက္ဆိုင္တဲ့ ကဗ်ာေလးမ်ား ရွိေသးရင္ တင္ျပေပးပါအံုး ...

အလုပ္မလုပ္ပဲေနရင္ လူ ့ငႏြားတဲ့။
အလုပ္သြားပါၿပီ။:)

မအယ္
word verification ဆိုတာႀကီး ၿဖဳတ္ခ်င္ဘူးလား မငယ္နိုင္။ :)

က်မ္းကိုး (Bibliography) အရ ဒီကဗ်ာက လြန္ခဲ့တဲ့ ၉ သကၠရစ္ ၂၀၀ ကထုတ္တဲ့ စာအုပ္ထဲက ကူးယူ ေဖၚျပထားတာ ျဖစ္တယ္။ ၿဖိဳးေ၀နဲ႔ စိမ္းက အသက္တူၿပီး တေယာက္သိတယ္ တေယာက္က မသိဘူး၊ kiki က မသိဘူးဆိုေတာ့ ေမ့သြားၾကတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း ေျပာင္းလိုက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ပိုးစုန္းၾကဴးကဗ်ာက သိပ္အႏွစ္သာရရွိေတာ့ အစ္တို႔တုန္းကေတာ့ (၁၉၈၅/၈၆ ပညာသင္ႏွစ္) စာေမးပြဲမွာ အတိအက် နီးပါးပါဖို႔အထဲမွာ ခန္႔မွန္းခံရတဲ့ ကဗ်ာမို႔ ဘယ္သူမွ မေမ့ၾကဘူး။

kiki ေရ အထင္ႀကီးတယ္ေနာ့္။ ဒီေလာက္ ကဗ်ာစပ္ေတာ္ေနရင္ေတာ့ တျခားဘာစာမွ ေရးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြ၊ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေတြကို လိုရင္းတိုရွင္း ကဗ်ာပဲ ေရးေတာ့မယ္။ အစ္မဘေလာဂ္ထဲမွာ ေဖၚျပထားတဲ့ ကဗ်ာေတြ အားလံုး သူမ်ားကဗ်ာေတြကို ျပန္ေဖၚျပတာ ခ်ည္းပါပဲ ကဗ်ာစပ္လို႔ လံုး၀မတတ္ပါဘူး။

8 Oct 09, 14:38
penai22: ပိုးစုန္းၾကဴးေလးေတြကိ ုၾကည့္စမ္းကြယ္...စိန္ပြင့္ေလး လက္ေနသလိုကြယ္

ဒီပို႔စ္ကို ရည္ရြယ္ၿပီး ေျပာထားလုိ႔ C-Box ထဲက ျပန္ကူးလာတယ္။ ဟုတ္တယ္ ပိုးစုန္းၾကဴးေလးေတြက စိန္ပြင့္ေလးေတြ လြင့္ေနသလိုပဲ ေစာေစာက သတိထားမိရင္ ပို႔စ္ထဲမွာ တင္စားၿပီး ထည့္ေရးမိမွာ အမွန္ပဲ။

ေဆာရီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၉ ႏွစ္ သကၠရစ္ ၂၀၀၀ လို႔ရိုက္တာ မွားသြားတယ္။

မအယ္ေရ အလုပ္သြားတာ ေကာင္းပါတယ္။ အခုေျပာတာက အလုပ္မလုပ္လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မအပါအ၀င္ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူေတြ လုပ္စရာရွိတဲ့ စာတမ္းေတြ Assignment ေတြကို မလုပ္ပဲ တြန္႔ဆုတ္ေနတာကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။

Work verification က ျဖဳတ္လိုက္တာ ၾကာပါၿပီ။ မအယ္ ဆီမွာ ဘာျဖစ္လို႔ ေပၚေနရတာလဲ မသိဘူး။ ေမာင္ေလး မိုးေသြးငယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္ဦးမယ္။ သူပဲ ျဖဳတ္ထားေပးတာ ကၽြန္မ ကြန္ျပဴတာမွာေတာ့ အဲဒါမေပၚေတာ့ဘူး။ တျခားသူေတြ ကြန္ျပဴတာမွာေတာ့ ဘယ္လိုရွိလဲမသိဘူး။

မငယ္ႏိုင္ေရ...

မသင္ခဲ့ရေပမယ့္ အစ္မေအာ္က်က္ေနက်မို႕ အဲဒီကဗ်ာေလးကို သိပါတယ္။ ေနာက္ ခုနစ္တန္း ကဗ်ာစာအုပ္ထဲက
"ငွက္ေလးက စိုးစီစိုးစီ၊ ဝင္းေပါက္မွာျမည္
ခ်ိန္တန္ျပီ ညီမေထြးရဲ႕၊ ဆြမ္းခ်က္စို႕ေလး ..."
အစဥ္လိုက္ မရေတာ့ဘူး..။
"ကိုရင္ႀကီးပ်ိဳတို႕ေမာင္ ညွိဳးႏြဲ႔ေယာင္ေယာင္
ပ်ိဳတို႕ေမာင္ မာပါစ၊ ေမးလိုက္ပါၾက
မာပါရဲ႕ အေထြးရယ္၊ ေျပာလုိက္ပါကြယ္၊
ရြာလည္မွာကိုရင္လဲလို႕၊ ဆြမ္းေတာ္ခြက္ကြဲ"
အဲဒါနဲ႔ စတဲ့ ကဗ်ာေလးလည္း အစ္မေအာ္က်က္တာနဲ႔ အလြတ္ရခဲ့ဖူးတယ္..အစဥ္လိုက္ မရေတာ့ေပမယ့္ ခုထိ ၾကိဳက္ေနတံုးပဲ၊ မ်က္စိထဲေတာင္ျမင္ေယာင္တယ္။

ဒီကဗ်ာေလးကိုဖတ္ဖူးပါတယ္..ႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုးစုန္းၾကဴး ကဗ်ာေလးလည္းရွိပါေသးတယ္..
"ပိုးစုန္းၾကဴးလည္း..သူ႕အဆင္းနဲ႕အခ်င္းနဲ႕
ဖိုးလမင္းလည္း..သူ႕အေရာင္နဲ႕အေဆာင္နဲ႔"
ဆိုတာေလ...

မငယ္ႏိုင္ေရ.. ေအာက္ကစာဖတ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပိုးစုန္းၾကဴးကဗ်ာသင္ခဲ့ဖူးလား မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ အေပၚမွာ မသင္ခဲ့ဖူးဘူးေရးထားလို႕ လာျပင္ေျပာတာပါ။

ညီမ ၂ တန္းတံုးက အစ္မေလးက ၇ တန္း၊ အဲဒီကဗ်ာေအာ္က်က္လြန္းလို႕ ရေနတာပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္။

word verification က ညီမလည္း ရိုက္ထည့္ရတယ္၊ မငယ္ႏိုင္က ဘေလာ့ပိုင္ရွင္ admin မို႕လို႕ အဲဒါကို မေတြ႔ရတာေနမယ္။

SDL နဲ႔ AATO ေျပာတဲ႔ ကဗ်ာေတြ က ၁၉၈၅ -၂၀၀၀ အထိေတာ့ ခုနွစ္တန္း ကဗ်ာထဲက မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ တျခားတန္းေတြမွာလည္း ဒီကဗ်ာေတြကို အစ္မ သင္ဖူးတာ မမွတ္မိဘူး ဆိုေတာ့ မတုိင္ခင္နဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ကဗ်ာေလးကို စိတ္၀င္စားၾကတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဒီအတိုင္းဆို Work Verification နဲ႔ ၀င္ေနရတဲ့ သူက ႏွစ္ေယာက္ ရွိၿပီဆိုေတာ့ ေသခ်ာလု နီးေနၿပီထင္တယ္။ သံုးေယာက္ ျပည့္မွပဲ အတည္ျပဳမယ္ေနာ့္။ အခုေတာ့ SDL နဲ႔ မအယ္တို႔ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ဆိုင္တယ္လို႔ တြက္လို႔ ရေသးတယ္။

အားလံုးအတြက္ အသိေပးကဗ်ာေလးပါပဲ ရန္ကုန္မွာတုန္းက မီးပ်က္တဲ့ရက္ေတြဆုိ လေရာင္ကိုပဲ ၾကည္႕ေနခဲ့ရတာေလ။ ပိုးစုန္းၾကဴးေလးေတြကိုလည္း တခါတေလ ေတြ႕ရတတ္တယ္။ ဒီေရာက္ေတာ့မွ လေရာင္မခံစားရတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ပါျပီ။ အရင္က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မငယ္ေရးတဲ့ ကဗ်ာေတြဖတ္ျပီး သတိတရရွိသြားျပီ။
အစဥ္အျမဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစေနာ္။

ျဖဴတုတ္တို႕ ၇တန္းတုန္းက ဒီကဗ်ာ မသင္ခဲ့ရဘူး မငယ္။

သိေတာ့ဘူးအမေရေမ့ကုန္ၿပီ
စိတ္ေလတယ္ေက်ာင္းစာေတြ
ဘာမွမမွတ္မိေတာ့ဘူး :(
ခုလိုဖတ္ရတာေက်းဇူးပဲအမေရ

က်ေနာ္ငယ္ငယ္ကလည္း ပိုးစုန္းၾကဴးေလးေတြကို အရမ္း စိတ္၀င္စားခဲ့တာ။

မငယ္ေရ ဒီမွာေတာ့ ဖိုးလမင္းၾကီးလည္းခံစားရတယ္။ လမိုက္ညဆို ပိုးစုန္းၾကဴးကိုလည္း ေတြရတယ္။ ဒို႔ေနတာက ေျမာက္အေမရိကတိုက္အလယ္ပိုင္း ပရီေရျမက္ခင္းျပင္ၾကီးထဲမွာပါ။ ဒို႔အိမ္ကလည္းျမိဳ႕အစြန္ တိုးခ်ဲ႕ရပ္ကြက္သစ္ဆိုေတာ့ အိပ္ေနာက္ဖက္ျပဴတင္းေပါက္ဖြင့္လိုက္ရင္ တကယ္ပဲ ဟိုးငယ္ငယ္တုန္းက ငါတို႔ၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ဒို႔အိမ္ေရွ႕က ႏြားစားၾကက္ကြင္းျပင္လိုပဲ ညဖက္ဆိုမဲေမွာင္လို႔။ စိတ္ကူးယဥ္လို႔အရမ္းေကာင္းတာ။ လာမလည္ခ်င္ဘူးလား။ word verification still there

ေနာက္တခါ ထပ္စမ္းသပ္ၾကည့္ မလို့ ဝင္ေရးၾကည့္တာေနာ္ ... တျခား ဘာမွ ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး .
just testing... :)
word verification ၾကီး က ရွိေနတံုး ပါဘဲ...
ဘာလို့ ျဖဳတ္မရတာလဲ .. ဟီးဟီး

ဒီပို႔စ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္ထပ္လာ မွတ္ခ်က္ေပးသြားတဲ့ ၀ိုင္း၊ ျဖဴတုတ္ေလး၊ မခ်စ္ရ၊ ေႏြဆူးလကၤာ၊ Nee နဲ႔ Wordverification အတြက္ သိီးသန္႔ ျပန္လာၿပီး အသိေပးသြားတဲ့ kiki တို႔ကို အထူး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Word verification ရိုက္ေနရတုန္းပဲဆိုတာ ၄ ေယာက္ဆီက အတည္ျပဳခ်က္ ရထားတယ္ဆိုေတာ့ ေမာင္ေလး မိုးေသြးငယ္ ျဖဳတ္ထားတာ မျပဳတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသြားပါၿပီ။ ကၽြန္မက ကၽြန္မ ၀င္တဲ့အခ်ိန္ တခါမွ ၀င္စရာမလိုလို႔ မရွိေတာ့ဘူး ထင္ေနခဲ့တယ္။ ေမာင္ေလးမိုးေသြးငယ္ကို ျပန္အေၾကာင္းၾကားၿပီး ျဖဳတ္လိုက္ပါ့မယ္။ သူလည္း Connection ျပန္ပ်က္ေနျပန္ၿပီ ထင္တယ္ အြန္လိုင္းေပၚမွာ တေလာက Connection ပ်က္လို႔ ေပ်ာက္ေနရာက ျပန္ေပၚလာၿပီး အခု တခါ ျပန္ေပ်ာက္ေနလုိ႔ Connection ပ်က္ျပန္ၿပီထင္တယ္။ ကိုယ့္ဖါသာကိုယ္လည္း ဘယ္နားမွာ သြားျဖဳတ္ရမွန္းမသိလို႔ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သီးခံေပးၾကဖို႔ အားလံုးကို ေတာင္းပန္ထားပါတယ္ေနာ့္။

ဟိုးငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ရတုန္းကအေတြးနဲ႔ အခုခ်ိန္ျပန္ဖတ္တဲ့အခါ ရတဲ့အေတြး မတူေတာ့ပါဘူး။ အဖိုးတန္ကဗ်ာေလးကို ျပန္ေဝမွ်ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အစ္မ Nge Naing...။ ညီမလည္း ကိုယ့္အပ်င္းစြဲကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားေနရပါတယ္...

ကဗ်ာေကာင္းေလး ျပန္အမွတ္ရသြားၿပီ။ ေက်းဇူး။

ဒီကဗ်ာေလးကို အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္။အဓိပၸါယ္လဲ ထိထိမိမိရွိလွပါတယ္အမေရ။ျမန္မာျပည္က ဘာအလုပ္မွမလုပ္ပဲ အေလနတ္ေတာ ႏွစ္လံုး သံုးလံုးေနသူေတြကို ေပးဖတ္သင့္တယ္ဗ်ာ။အခုဆို ျမန္မာျပည္မွာ ေလလြင့္ေနသူေတြ ေပၚလာသလိုပဲ။ရသမွ်အလုပ္ကို ထိုင္ေရြးခ်ယ္သူေတြကလဲ အမ်ားသာဗ်ာ။ ေနာင္တေခတ္အတြက္ေတာ့ ရင္ေလးမိပါရဲ႕။