ေမတၱာဆိုတာ

ကၽြန္မဘ၀မွာ ကၽြန္မကို ပထမေနရာမွာ ထားမည့္သူ ဒီဘ၀မွာ မရွိႏိုင္၊ မရႏိုင္ေတာ့ပဲ အခ်စ္၊ ေမတၱာေတြ သံေယာဇဥ္ေတြကို ကၽြန္မနဲ႔ ပတ္သက္သူ အားလံုးအတြက္ ကၽြန္မကသာ ေပးဆပ္သူသက္သက္အျဖစ္နဲ႔ ဒီဘ၀ကို အဆံုးသတ္ရလိမ့္မယ္ ထင္ေနခဲ့ရာကေန ကၽြန္မကို ပထမ ေနရာမွာ အျမဲထားတဲ့ သူတေယာက္ ကၽြန္မဘ၀ထဲကို မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေရာက္လာပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားျခင္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားျခင္းမရွိပဲ သူေရာက္လာေပမယ့္ ကၽြန္မဘ၀ထဲ သူေရာက္လာၿပီဆိုတာ သိတဲ့ေန႔ကစၿပီး စကားလံုးနဲ႔ ေဖၚျပမတတ္ေလာက္ေအာင္ ၾကည္ႏူးျခင္းနဲ႔အတူ ဘာခံစားမႈနဲ႔မွ မတူတဲ့ တသက္တာမွာ တခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ ပီတိမ်ိဳးကို ပထမဦးဆံုး ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ သူ႔ကို မေတြ႔ဖူးခင္ကပင္ သူ႔ကို ႀကိဳဆိုဖို႔အတြက္ ကၽြန္မရဲ့ ဘ၀တက္လမ္းေတြ၊ အနာဂတ္အစီစဥ္ေတြ အားလံုးကို လစ္လ်ဴရႈခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကို ပထမဦးဆံုး စတင္ေတြ႔ဖူးတဲ့ ေန႔မွာေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ စိတ္ႏွလံုးမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မျဖစ္ေပၚဖူးခဲ့တဲ့ အခ်စ္ေတြ၊ ေမတၱာတရားေတြနဲ႔အတူ ကၽြန္မဘ၀ဟာ တကယ္ပဲ အရာရာ ၿပီးျပည့္စံုသြားၿပီလို႔ ခံစားလိုက္ရၿပီး ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ ဆိုတာကို ကၽြန္မေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္ခံစားလို႔ တတ္သြားပါတယ္။ အဲဒီ ေမတၱာနဲ႔အတူ ကၽြန္မရဲ့ အေတြး၊ ခံယူခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႔ အနာဂတ္အစီစဥ္ အားလံုးဟာ သူ႔အတြက္ပဲ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။

ကၽြန္မဘ၀ထဲ သူေရာက္လာၿပီး သူ႔ကို စေတြ႔ဖူးတဲ့ ေန႔ကစၿပီး ကၽြန္မဘ၀ ဆိုတာ လံုး၀ေပ်ာက္သြားၿပီး ကၽြန္မဘ၀ဟာ သူ႔အတြက္ အစိတ္အပိုင္းတခုသာ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ကၽြန္မရဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာလည္း သူ႔အတြက္ပဲ အမ်ားဆံုး အသံုးျပဳ ျဖစ္သြားပါတယ္။ မိန္းမတိုင္းဟာ အလွႀကိဳက္တယ္ အဆိုရွိေပမယ့္ ကၽြန္မဟာ တျခားမိန္းမေတြနဲ႔ မတူပဲ ဘယ္တုန္းကမွ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ မိတ္ကပ္ေတြ မသံုးဖူးပဲ သနပ္ခါး ေရက်ဲပဲ လိမ္းကာ မိမိကိုယ္မိမိ မျပင္မဆင္နဲ႔ ကပိုကရိုေနတတ္တဲ့ ကၽြန္မဟာ အလွဆိုတာကို သူၾကည့္တတ္လာတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ပတ္၀န္းက်င္မွာ သူမ်ားနဲ႔ မတူပဲ ျဖစ္ေနရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ သူ႔အတြက္ သိမ္ငယ္စရာ  ျဖစ္မွာစိုးလို႔ အလွေတြ ျပင္တတ္လာတယ္။ သနပ္ခါးေရက်ဲပဲ အျမဲ လိမ္းလာခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာမွာ မိတ္ကပ္ေတြ ဖို႔တတ္လာတယ္၊ အရင္က တခါမွ မဆိုးဖူးတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ ဆိုးတတ္လာတယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာ သူ႔အေပၚထားတဲ့ ေမတၱာေၾကာင့္လို႔ ေျပာရင္ ယုတၱိမရွိဘူးဆိုတာ သိေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ တကယ္ပဲ သူ႔ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲခဲ့တာ အမွန္ပဲ။

ေမတၱာဆိုတာ သူ႔အက်ိဳးကို လိုလားျခင္းလို႔ ဘုရားေဟာတရားမွာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုပါတယ္။ ေမတၱမွာ ကိုယ့္အက်ိဳးဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ဘာတခုမွ မရွိရဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစံုတရာနဲ႔ ျပဳအပ္တဲ့ ကိုယ္၊ ႏႈတ္၊ ႏွလံုးသံုးပါးနဲ႔ ျပဳအပ္သမွ်ဟာ သူ႔အတြက္ ေကာင္းက်ိဳး ျဖစ္ေနေစကာမူ ေမတၱာလို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရႏိုင္ပဲ ေကာင္းမႈတခု ျပဳတယ္လို႔သာ သတ္မွတ္လို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေမတၱာဆိုတာ အစံုသက္သက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကပ္ညွိတြယ္တာတဲ့ သမုဒယေတြနဲ႔ အခုတမ်ိဳး ေတာ္ၾကာတမ်ိဳး ေဖါက္ျပန္၊ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ သံသရာထဲမွာ က်င္လည္က်က္စားေနတဲ့ ကိေလသာ သားေကာင္ ကၽြန္မတို႔ ပုထုစဥ္ေတြမွာ ကိုယ့္အတြက္ဆိုတဲ့ အတၱမကင္းႏိုင္လို႔ အၾကြင္းမဲ့ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒီလို ေျပာလိုက္လို႔ ပုထုစဥ္ေတြမွာ ေမတၱာဆိုတာ မရွိႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားက ကၽြန္မတို႔ ပုထုစဥ္ေတြအတြက္ ေပးတဲ့ ဥပမာမွာ ေမတၱာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မိခင္က တဦးတည္းေသာ သားအေပၚ ထားတဲ့ ေမတၱာအတိုင္း ေ၀ေနယ် သတၱ၀ါေတြအေပၚ ထားရမယ္ဆိုၿပီး "မာတာ ယထာ နိယံပုတၱ မာယုသာ ဧကပုတၱ မႏုရေကၡ" လို႔  ေမတၱာသုတ္မွာ ေဟာထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပုထုစဥ္ေတြမွာ ရွိတဲ့ အစစ္မွန္ဆံုး ေမတၱာဆိုတာ မိခင္က တဦးတည္းေသာသားအေပၚ ထားတဲ့ ေမတၱာထက္ ပိုၿပီး ႀကီးျမတ္တာ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ သတ္မွတ္လို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးယုတ္တဲ့သူ ျဖစ္ေနပါေစ ဒီေလာက္ဆိုးေနတဲ့ ဒီလူ႔ေနရာမွာ သားေလးမ်ား ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုခံစားရမလဲဆိုတာနဲ႔ တိုင္းတာၿပီး အကုသိုလ္ကို နားမလည္တဲ့ ဘ၀သံသရာရဲ့ သားေကာင္ေတြအျဖစ္ ဂရုဏာသက္ၿပီး အတိုင္းအတာ တခုထိေတာ့ ေမတၱာပြားလို႔ ရသြားတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္တဦးတည္းေသာသားရဲ့ မိခင္ကမွ တျခားပုဂၢိဳလ္တဦးဦးရဲ့ အက်ိဳးကို မိမိရင္ေသြးရဲ႔ အက်ိဳးထက္ပိုၿပီး မလိုလားႏိုင္ပါဘူး ဆိုတာ သားသမီးမရွိသူေတြ အေနနဲ႔လည္း ယုတၱိက်က် ေတြးၿပီးနားလည္လို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေမတၱာေၾကာင့္ ရတဲ့တကယ့္ပီတိကိုေတာ့ စိတ္ကူးနဲ႔ ခံစားနားလည္လို႔ ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ပဲ သားသမီးရွိဖူးတဲ့သူမွသာ ခံစားနားလည္ႏိုင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ သားသမီး ရွိသူေတြမွာေတာင္မွ ဘယ္သားသမီးကိုမွ မွ်ေ၀ေပးစရာမလိုတဲ့ သားတေယာက္တည္းကိုသာ ေမြးထားတဲ့ မိခင္ေတြကသာ ဘုရားေပးတဲ့ ေမတၱာဥပမာကို ပိုၿပီး ခံစားနားလည္လို႔ တတ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။  ဘုရားေပးတဲ့ ေမတၱာဥပမာဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့  လက္ေတြ႔ပါပဲ။

မိဘတိုင္း သားသမီးေပးတဲ့ ပီတိကို ခံစားႏိုင္ၾကပါေစ။

(လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ ၂၄. ၀၇. ၉၉ မွာ ေမြးၿပီး အခု ဒီပို႔စ္ကို စေရးတဲ့ ၂၄.၀၇.၀၉ မွာ ၁၀ ႏွစ္တိတိ ျပည့္ၿပီး အေမကိုသိပ္ခ်စ္ၿပီး ဦးစားေပးတဲ့ သားသား အတြက္ အမွတ္တရ ပို႔စ္ျဖစ္ပါတယ္။ သားသားကို 24/07/99 ည ၇ နာရီ ၁၃ မိႏွစ္မွာ ေမြးေပမယ့္ ကၽြန္မသူ႔ကို ေနာက္ေန႔ မနက္ ၂၅ ရက္ေန႔မွာမွ စေတြ႔ဖူးပါတယ္)

Posted in: သားသား,အခ်စ္/ေမတၱာ,ေဆာင္းပါး,ေမြးေန႔ဆုေတာင္း