ဒီေန႔ ဖခင္မ်ားေန႔ဆိုေတာ့ ဖခင္မ်ားေန႔ အမွတ္တရ ပို႔စ္တခု တင္ခ်င္ေပမဲ့ အေဖလို႔ ေတြးလိုက္တာနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ကို သတ္ဖို႔ဆိုၿပီး ဓါးေျမွာင္တေခ်ာင္းနဲ႔ လိုက္လို႔ ေျပးရတဲ့ အိပ္မက္ဆိုးေတြပဲ မၾကာခဏ မက္တတ္တဲ့ ကၽြန္မက အေဖေန႔ အမွတ္တရ မေရးတာပဲေကာင္းပါတယ္လို႔ စဥ္းစားၿပီး မေရးပဲ ေနခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အေမေန႔တုန္းက အေမအေၾကာင္း ေရးၿပီး အခုအေဖေန႔မွာ အေဖ့အေၾကာင္း မေရးရင္ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာလိုက္ရာ၊ မတရားရာ က်ေနမွာစိုးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေမေန႔တုန္းက လူအေတာ္မ်ားမ်ား အေမေတြအေၾကာင္း ေရးၾကဖြဲ႔ၾကတာ ေတြ႔ေပမဲ့ အခု အေဖေန႔မွာက်ေတာ့ ေရးတာ သိပ္မေတြ႔ေတာ့ အေဖေတြက အေမေတြထက္ သားသမီးေတြရဲ့ အသိအမွတ္ျပဳ ခံရမႈ အားနည္းေနတာ ေတြ႔လို႔ အားငယ္သူကို အားေပးတဲ့အေနနဲ႔ အေဖေန႔အမွတ္တရပို႔စ္ကို ကၽြန္မ ေကာက္ကာငင္ကာ ေရးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မဘ၀မွာ အေဖဟာ အိပ္မက္ဆိုးေတြကို ေပးခဲ့သလို တခါကေတာ့ ကၽြန္မအေဖဟာ ကၽြန္မရဲ့ ဇာတ္လုိက္ေကာင္း တေယာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ ငယ္ငယ္က အေဖက လကုန္တိုင္း ၿမိဳ႔မွာ သူ႔ရဲ့ပင္စင္လစာ သြားထုတ္တတ္ၿပီး ညေနေအးေလာက္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အိမ္ေရွ႔မွာက ႏြားစားက်က္အတြက္ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း ကြင္းျပင္ရွိၿပီး အိမ္ကေနၾကည့္လိုက္ရင္ ကြင္းအလယ္မွာ ကန္႔လန္႔ျဖန္႔ ေရေျမာင္းတခု ရွိပါတယ္။ ေရေျမာင္းဆိုေပမဲ့လည္း မိုးတြင္းမွပဲ ေရရွိတတ္ပါတယ္။ ကြင္းအဆံုးမွာေတာ့ ဘႀကီးရဲ့ ေရာ္ဘာျခံ ရွိပါတယ္။ အျပင္ကေန အိမ္ျပန္လာရင္ ေရာ္ဘာျခံကို ျဖတ္ၿပီးမွ ကၽြန္မတို႔ အိမ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ လခထုတ္တဲ့ေန႔ေတြမွာ ညေနပိုင္း ေရာက္တာနဲ႔ အေဖ ဘယ္ေတာ့ ေပၚထြက္လာမလဲဆိုတာ ေရာ္ဘာျခံရွိရာ ေတာစပ္ကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မတို႔ ညီအစ္မ ေမွ်ာ္ေနတတ္ပါတယ္။ အေဖက အကႌ်အျဖဴပဲ အျမဲ၀တ္တတ္ေတာ့ ေရာ္ဘာျခံထဲကေန ျမက္ခင္းထဲကို အက်ႌအျဖဴနဲ႔ အေဖ ေပၚထြက္လာတာကို ေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ကၽြန္မတို႔ ညီအစ္မ "ေဖေဖလာၿပီေလေလ ေဖေဖလာၿပီေလေလ" လို႔ ပါးစပ္ကေအာ္ရင္း အိမ္ေပၚက ေျပးဆင္းၿပီး ဆီးႀကိဳရင္အေဖနဲ႔ ကြင္းလယ္မွာ ဆံုတယ္။ အေဖက ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဘယ္တေယာက္ ညာတေယာက္ ေပြ႔ခ်ီၿပီး တရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ ဖက္နမ္းကာ ငါ့သမီးေတြအတြက္ မုန္႔ေတြပါတယ္ေဟ့ လုိ႔ေျပာကာ အိမ္ေပၚအထိ ခ်ီလာၿပီး အိမ္ေပၚေရာက္မွ ၀ယ္လာတဲ့ မုန္႔ေတြကို ထုတ္ေကၽြးပါတယ္။ အေမ၀ယ္ေကၽြးခဲလွတဲ့ ေစ်းႀကီးတဲ့ တရုတ္စက္လုပ္မုန္႔ေတြကို အေဖလစာထုတ္တိုင္း ၀ယ္ေကၽြးခဲ့လို႔ ငယ္ငယ္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားခဲ့တာကို အျမဲအမွတ္ရေနပါတယ္။ (ကၽြန္မညီမ စာလာဖတ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း သတိရလာလို႔ ထပ္ျဖည့္ထားတဲ့ အပုိဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၇-၀၉-၁၀)
ကၽြန္မ ငယ္ငယ္က အိမ္နဲ႔ေ၀းတဲ့ တျခားရြာမွာ အေဖ့မိဘေတြဘက္က အေမြရခဲ့တဲ့ ဒူးရင္း၊ မင္းဂြတ္၊ သရက္ပင္ေတြ ရွိတဲ့ ျခံမွာ ရာသီသီးႏွံေပၚခ်ိန္တိုင္း အေဖနဲ႔အတူျခံထဲ တဲထိုးၿပီး ဒူးရင္းသီး သြားေစာင့္ရပါတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ ရာသီေတြမွာလည္း အိမ္နဲ႔ ေ၀းလံၿပီး ကုန္းတြင္းက်တဲ့ ေနရာေတြမွာ အေဖႏွမ္းသြားစိုက္ရင္ ကၽြန္မပဲ အျမဲေစ်း၀ယ္ၿပီး သြားပို႔ရၿပီး တခါတေလ အေဖနဲ႔အတူ ေတာင္ယာတဲမွာပဲ ေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အဲဒီအခ်ိန္က အေဖနဲ႔ ကၽြန္မက တျခားသားသမီးေတြထက္ ပိုရင္းႏွီးၿပီး အိမ္မွာ မ်က္ႏွာႏွိမ့္တဲ့ ကၽြန္မကို ေႏြးေထြးမႈ အေပးႏိုင္ဆံုးဟာ အေဖပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္က သားသမီးေတြထဲမွာလည္း ကၽြန္မက ပညာအထူးခၽြန္ဆံုး ျဖစ္ေတာ့ အေဖက ကၽြန္မကို သိပ္ၿပီး အားေပးတယ္။ ပညာေတာ္လို႔ အေမ့ဆီက အသိအမွတ္ျပဳမႈ သိပ္မရခဲ့ေပမဲ့လည္း အေဖ့ဆီကေတာ့ ခ်ီးက်ဴးေထာပနာ ျပဳမႈေတြကို ကၽြန္မ အျပည့္အ၀ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ "အေဖတို႔က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းစာပဲ သင္ၿပီး ႀကီးလာရာကေန စစ္တပ္ထဲေရာက္လို႔သာ အဂၤလိပ္စာေတြ သင္ခဲ့ရၿပီး စာေပေတြ ေကာင္းေကာင္းတတ္ကာ သမီးတို႔ကို အခုလို စာေတြျပန္ျပေပးနိုင္တယ္၊ အေဖတို႔တုန္းက သမီးတို႔ေခတ္လို ေက်ာင္းတက္ဖို႔ လြယ္တာမဟုတ္ဘူး။ ပညာေရးအတြက္ဆိုရင္ ကၽြန္ျဖစ္သြားပါေစ သမီးတို႔ ပညာထူးခၽြန္ရင္ ထူးခၽြန္သေလာက္ ပံ့ပိုးေပးမယ္ စာသာႀကိဳးစားပါ" ဆိုတဲ့ အေဖ့ အားေပးစကားက ကၽြန္မအတြက္ ခြန္အား ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
မိန္းကေလးဆိုရင္ ေသစာရွင္စာ တတ္ရင္ေတာ္ၿပီလို႔ သေဘာထားၿပီး ေက်ာင္းထြက္ခိုင္းဖို႔ အျမဲစဥ္းစားေနတတ္တဲ့ အေမနဲ႔ စာရင္ေတာ့ ကၽြန္မ အေဖကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ တကယ့္ကို သူရဲေကာင္းပါပဲ။ "သမီး ေက်ာင္းႀကီးကို ေရာက္ရင္ သမီးတို႔ဆီကို မသမာလူေတြဆီက စာေတြ ေရာက္လာႏိုင္တယ္ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ မဖံုးကြယ္ထားဘဲ အေဖ့ကို လာျပရမယ္ ၾကားလား" လို႔ ေျပာေတာ့ ကၽြန္မက ရည္းစားစာ လာေပးရင္ လာျပရမယ္ ေျပာတယ္ထင္လို႔ "အဲဒီအတြက္ေတာ့ စိတ္ခ်အေဖ သမီးက ပညာမျပည့္စံုဘဲ ေယာက်္ားေလးေတြကို လံုး၀စိတ္၀င္စားမွာ မဟုတ္ဘူး" လို႔ ေျပာဖို႔ လုပ္ေနတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္ "အေဖဆိုလိုတာ ရည္းစားစာကို ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ့္ ေသာင္းက်န္းသူေတြဆီက ေသြးထိုးပက္ေကာ္စာေတြကို ေျပာတာ" လို႔ ေျပာေတာ့ အေဖေျပာတာ ကၽြန္မ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ အေဖဆိုလိုတဲ့ ေက်ာင္းႀကီးဆိုတာ ၿမိဳ႔မွာရွိတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းေတြ ေကာလိပ္ တကၠသိုလ္ေတြကို ကၽြန္မတို႔ ေဒသက အေခၚျဖစ္တယ္။
ကၽြန္မအေဖက တကယ္ကို ေတာ္တဲ့လူေတေယာက္ပါ။ ရြာက အေဖထက္ အတန္းပညာပိုတတ္တဲ့ တျခားစစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ တေယာက္မွ အဂၤလိပ္စာေတြ သခၤ်ာေတြကို အေဖေလာက္ နားမလည္ဘူး။ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္က တျခားေက်ာင္းသားေတြ က်ဴရွင္ယူရေလ့ရွိတဲ့ သခ်ၤာနဲ႔ အဂၤလိပ္ဘာသာေတြကို ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္က တခါမွ က်ဴရွင္ မယူဖူးဘူး။ အေဖပဲ ကၽြန္မတို႔ အိမ္စာေတြကို ၀ိုင္းကူျပေပးပါတယ္။ အေဖက ငယ္ငယ္က အတန္းေက်ာင္း မေနဖူးဘဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဘုန္းႀကီးသင္ေပးလို႔ စာတတ္ခဲ့ေပမဲ့ လူပ်ိဳျဖစ္ေတာ့ စစ္တပ္ထဲေရာက္သြားၿပီး စစ္တပ္ထဲမွာ အဂၤလိပ္စာေတြ သင္ရၿပီး ေလ့လာေရးလည္း အားေကာင္းေတာ့ အတန္းေက်ာင္းစာေတြလည္း သင္ခြင့္ရခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ အေဖက ဟိုတုန္းကေတာင္ ျမန္မာ့အလင္း အဂၤလိပ္သတင္းစာကို ေကာင္းေကာင္း ဖတ္ႏိုင္တယ္။ သူငယ္ငယ္က ပညာေကာင္းေကာင္း မသင္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ သားသမီးေတြကို ပညာတတ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵလည္း အျပည့္အ၀ ရွိပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲက ပါလာတဲ့ Alibaba ပံုျပင္အပါအ၀င္ တျခားအဂၤလိပ္ ပံုျပင္စာအုပ္ေတြနဲ႔ နပိုလီယံက ေမာ္စကိုကို တိုက္ခဲ့တဲ့ ေဆာင္းတြင္း တိုက္ပြဲမွာ နပိုလီယံ ရႈံးတဲ့စစ္ပြဲအေၾကာင္းကို အေဖ ဖတ္ျပၿပီး ဘာသာျပန္ျပခဲ့လို႔ ကၽြန္မတို႔ စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ခဲ့ သိခဲ့ရတယ္။
အေဖက သူကိုယ္တိုင္ လုပ္ထားတဲ့ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ၿပီး ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မေအာက္ ညီမကို ဘယ္ဘက္တေယာက္ ညာဘက္တေယာက္ ထားၿပီး ဒီပံုျပင္ စာအုပ္ေတြကို မၾကာခဏ ဖတ္ျပတာကို ကၽြန္မတို႔ ညီႏွမႏွစ္ေယာက္ စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ရြာမွာ အေဖ့လို အဂၤလိပ္စာ ဖတ္တတ္တာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရၿပီး တျခားမိဘေတြက သူတို႔သားသမီးကို ဒီလိုတခါမွ မဖတ္ျပေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အေဖက ကၽြန္မတို႔အတြက္ တကယ္ကို ဂုဏ္ယူစရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ ငယ္ငယ္က အဂၤလိပ္စာကို ေလးတန္းမွာ စသင္ရၿပီး ကၽြန္မက အေဖသင္ထားေပးလို႔ ေက်ာင္းမွာ ABCD စသင္တဲ့အခ်ိန္ဆို ကၽြန္မက သူမ်ားထက္ ပိုသိေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ အေဖက စစ္တပ္ထဲက အေတြ႔အၾကံဳေတြေတြ ျဖစ္တဲ့ ေကာက္ရိုးေျခေတာက္ ျမက္ေျခေတာက္၊ က်ည္ဆံတေတာင့္ ရန္သူတေယာက္ ဆိုတာ အေပါအ၀င္ သင္တန္းအေတြ႔အၾကံဳ ေရွ႔တန္းတိုက္ပြဲ အေတြ႔အၾကံဳေတြကိုလည္း ေျပာျပတတ္ေတာ့ ဟာသ၊ စြန္႔စားခန္း၊ သဲထိတ္ရင္ဖို စတဲ့ ရသမ်ိဳးစံုပါတဲ့ အေဖရဲ့ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ကၽြန္မ ရင္သပ္ရႈေမာ နားေထာင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ၿပီး ႀကီးလာရင္ တိုင္းျပည္အက်ိဳးကို သယ္ပိုးဖို႔ကိုလည္း အျမဲဆံုးမၾသ၀ါဒ ေပးခဲ့ေတာ့ အိမ္မွာ အေဖ့ဆီက ဒီၾသ၀ါဒကို ေကာင္းေကာင္း လက္ခံရရွိခဲ့သူဟာ ကၽြန္မပဲျဖစ္တယ္။
ကၽြန္မအေဖက ဒီလို ေက်ာင္းစာေတြျပေပး အဂၤလိပ္ပံုျပင္ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျပ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေတြ ေျပာျပတာတင္မကဘူး ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း သိပၸံအေၾကာင္းဆိုလည္း BBC နဲ႔ VOA ကို အျမဲနားေထာင္ၿပီး ျပန္ေျပာျပတတ္ပါတယ္။ ဟိုတုန္းက BBC, VOA ကို လြတ္လပ္စြာ နားေထာင္လို႔ ရပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ နားေထာင္လို႔ မရတာက တရုတ္ကလႊင့္တဲ့ ပီကင္းအသံလႊင့္ဌာနပဲ ျဖစ္တယ္။ ည ရွစ္နာရီမွာ ျမန္မာ့အသံက ျမန္မာသတင္း ေၾကညာၿပီးတာနဲ႔ ရွစ္နာရီ ၁၅ မိႏွစ္မွာ ဘီဘီစီ လာတယ္။ ဘီဘီစီက ကိုးနာရီမွာ ၿပီးတာနဲ႔ VOA တန္းလာတယ္။ ကၽြန္မက ဦးေဖသန္းရဲ့ အဂၤါေန႔ည ေမးပါမ်ားစကားရ၊ ေဒၚၾကည္ၾကည္ေမရဲ့ ေသာၾကာေန႔ည ေငြဗ်ိဳင္းျဖဴက႑တို႔ ပါတဲ့ BBC ကိုပဲ စြဲပါတယ္ VOA ကို တခါမွ နားမေထာင္ဘူး။ အေဖကေတာ့ ဘီဘီစီက ႏိုင္ငံေရးသတင္းေတြ ပိုေကာင္းၿပီး VOA က သိပၸံသတင္းေတြ ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ တခါတေလ မီးငယ္ လာနားေထာင္ၾကည့္ ဆိုဗီယက္က ၿဂိဳလ္တုက ဘယ္လို အေမရိကန္က ၿဂိဳလ္တုက ဘယ္လိုနဲ႔ ဗြီအိုေအ နားမေထာင္တဲ့ ကၽြန္မကို ေခၚၿပီး နားေထာင္ခိုင္းတတ္ပါတယ္။
တခါတေလ အေဖ မအားတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္မကို ေရဒီယိုဖြင့္ခိုင္းလို႔ ျမန္မာ့အသံ မဟုတ္တဲ့ ေနရာမွာ ျမန္မာလို အသံၾကားရလို႔ နားေထာင္ၾကည့္ရင္ ဦးေန၀င္းက ဘာလုပ္ေနတယ္ ဘာျဖစ္တယ္ ဆိုၿပီး ပီကင္းအသံလႊင့္ဌာနက အမ်ိဳးသမီးတဦး ႏွာေခါင္းအသံခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔ အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေၾကညာေနတာ ၾကားရတတ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ၾကားမိရင္ "အဲဒီကြန္ျမဳနစ္မ ႏွာေခါင္းကို ညစ္ညစ္ၿပီး ေျပာေနတဲ့အသံ အစိုးရကို ေစာ္ကားတိုက္ခိုက္ေနတဲ့ ေသာင္းက်န္းသူေတြ အသံ ငါနားေထာင္လို႔မရဘူး ခ်က္ခ်င္းပိတ္ပစ္" ဆိုလို႔ ပိတ္ပစ္ရတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း အေဖေျပာထားလို႔လားမသိဘူး အဲဒီအမ်ိဳးသမီးအသံၾကားရင္ သူဘာေျပာေနတယ္ ဆိုတာစိတ္မ၀င္စားဘူး အလိုလို ေနရင္း အျမင္ကပ္ေနတတ္တယ္။ အေဖက ကြန္ျမဴနစ္ဆိုတာ ဘုရားမရွိ၊ တရားမရွိေကာင္ေတြေပ့ါ၊ မိဘေက်းဇူးဆိုတာလည္း မရွိဘူး အေမနဲ႔အေဖကို ရာဂစိတ္ျဖစ္လို႔ ကေလးရတယ္ ဒီလိုရလာလို႔ မိဘက ေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့အတြက္ မိဘေတြက သားသမီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေက်းဇူးမွ မရွိဘူးလို႔ ယံုၾကည္ေနတဲ့ မိစာၦဓိ႒ိေတြေပါ့ သမီး" လို႔ ေျပာျပေတာ့ ကၽြန္မလည္း ကြန္ျမဴနစ္ဆိုတာကို တကယ္ကို ရြံသြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ပီကင္းအသံလႊင့္ဌာနက အသံလႊင့္တာ ၾကားတိုင္း ကၽြန္မလည္း ခ်က္ခ်င္းကို လိုင္းေျပာင္းပစ္ေတာ့တယ္။
အေဖက ကၽြန္မကို ဒီလို အသိတရားေတြ ေပးတဲ့အျပင္ အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးေပးခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ ႀကီးလာရင္ ပညာတတ္ေအာင္ သင္ၿပီး မဂၤလာဒံု စစ္ေဆးရံုမွာ စစ္ဗိုလ္မႀကီး အျဖစ္သူျမင္ခ်င္ေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ ပညာသိပ္ၿပီးထူးခၽြန္ရင္ စေကာလားရွစ္ဆိုတာ ေျဖၿပီး ႏိုင္ငံျခားမွာလည္း ပညာေတာ္သင္ ေလွ်ာက္လို႔လို႔ရေၾကာင္း၊ ကၽြန္မလို စာေတာ္တဲ့သူအတြက္ ျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ ႀကီးလာရင္ ပညာေတာ္သင္ေလွ်ာက္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာသြားသင္မယ္ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ကၽြန္မရဲ့ တကယ့္အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရြာမွာ စေကာလားရွစ္ဆိုတာကို ဒီလိုသိတဲ့လူဆိုတာ အေဖတေယာက္ပဲ ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္မထင္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ရြယ္တူ အတန္းေဖၚေတြထဲမွာ ဒါကို ၾကားဖူးသူေတာင္ မရွိဘူး။ တခါတေလ ဒီအေၾကာင္းကို အေမ့ဘက္က ေဆြမ်ိဳးေတြကို ေျပာျပရင္ ေတာစြန္အံုဖ်ားကေနၿပီး စကားလံုးကလည္း ႀကီးတယ္ သူ႔အေဖလိုပဲလို႔ ကဲ့ရဲ့ခံရတတ္တယ္။ လယ္ယာကိုင္းကၽြန္း လုပ္စားတဲ့ အေမနဲ႔ အေမ့ဘက္က ေဆြမ်ိဳးေတြကို ကၽြန္မက ဗဟုသုတမရွိတဲ့သူေတြ တိုင္းျပည္အေၾကာင္း ႏိုင္ငံအေၾကာင္း နားမလည္တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ မရွိသူေတြအျဖစ္ပဲ ကၽြန္မျမင္ထားတယ္။
အေဖက သူ႔တုန္းက ပညာမတတ္လို႔ စစ္ဗိုလ္ မျဖစ္လိုက္ရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး ကၽြန္မကို စစ္ဗိုလ္မႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ အားေပးတာ ျဖစ္တယ္။ စစ္တပ္မွာ အခုေတာ့ မသိဘူး အရင္က တပ္ၾကပ္ေနရာကို အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ ရတဲ့သူက ဗိုလ္ေလာင္း ေျဖပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ အေဖဒုတပ္ၾကပ္ကေန တပ္ၾကပ္အျဖစ္ ရာထူးတိုးခံရတဲ့ေန႔က ဗိုလ္ေလာင္းစာေမးပြဲ ေနာက္တႀကိမ္ေခၚတဲ့ ေန႔နဲ႔ဆို တရက္တည္းနဲ႔ ဗိုလ္ေလာင္းအတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့အသက္ တရက္တည္း ကပ္ျပည့္သြားလို႔ ကပ္လြဲသြားတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေဖက ဗိုလ္ေလာင္းေျဖခြင့္ မရေတာ့ဘဲ တပ္ၾကပ္ႀကီးအဆင့္အထိပဲ ေရာက္ခဲ့ၿပီး အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒဏ္ရာရခဲ့လို႔ ပင္စင္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္လို႔ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းကုိ မၾကာခဏ ျပန္ေျပာျပတတ္ပါတယ္။ အေဖ့အေၾကာင္းကို ဒီလိုၾကားရရင္ ကၽြန္မက အေဖသာ ပညာတတ္ခဲ့ရင္ အမ်ားႀကီးတက္လမ္း ရွိမွာပဲလို႔ အေဖငယ္ငယ္က ပညာမသင္ခဲ့ရတာကို ေတြးၿပီး အေဖ့ကို သနားေနတတ္တယ္။ အေဖ့လက္ထက္မွာ မျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပညာတတ္တေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္မရေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္လို႔လည္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လည္း ကၽြန္မဟာ ပထမတန္း၊ ဒုတိယတန္းေတြမွာ ဆရာဆရာမေတြက ႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲေမးရင္ အေဖ့ကို ေျပာထားခဲ့တဲ့အတိုင္း စစ္ဗိုလ္မႀကီးလုပ္မယ္ပဲ ေျပာခဲ့လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းဟားခံရေသးတယ္။ အေဖဆိုျပတဲ့ "တူယွဥ္ကာေလ တကယ္ပဲ အစြမ္းျပခ်င္တယ္ ဗမာ့သတၱိကမာၻကသိေအာင္ ငါတို႔ျပလိုက္မယ္ ဗမာ့ရဲ့သတၱိကို ဘယ္မွာယွဥ္ႏုိင္မလဲ" ဆိုတဲ့ စစ္ခ်ီသီခ်င္းဆိုရင္ ကၽြန္မ အခုထိ ညည္းဆိုတုန္းျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မ နည္းနည္း ႀကီးလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမ်ားရီမွာစိုးလို႔ ဆရာမေတြ ေမးရင္ စစ္ဗိုလ္မႀကီး လုပ္မယ္လို႔ မေျပာေတာ့ဘဲ စာေရးဆရာမလုပ္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့ေပမဲ့ ရင္ထဲက အိပ္မက္ဆႏၵကေတာ့ ရွိေနခဲ့တယ္။
ရင္ထဲက အိပ္မက္ေတြ တကယ္ပ်က္သြားတာက ၈၈ မွာမွ ျဖစ္တယ္။ ပ်က္သြားတယ္ဆိုတာထက္ မလိုလားေတာ့လို႔ စြန္႔ပစ္လိုက္တယ္လို႔ ေျပာရင္ပိုမွန္ပါတယ္။ ၈၈ မွာ ကိုမင္းကိုႏိုင္ လက္ေရးနဲ႔ ေရးထားတဲ့ တႏိုင္ငံလံုးမွာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး အဲဒီေန႔မွာ ေက်ာင္းမတက္ဘဲ လမ္းမေပၚ ဆႏၵျပၿပီး ဒီမေကာင္းတဲ့ လူသတ္အစိုးရကို ဆႏၵျပၿပီး ျဖဳတ္ခ်ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းထားတဲ့ စာကို ဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သမီးတို႔ႀကီးလာရင္ မသမာလူေတြဆီက လက္ခံရရွိႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေဖေျပာတဲ့စာပါလားလို႔ ကၽြန္မေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ခဲ့သလို အဲဒါဟာ မသမာလူေတြဆီက စာမွမဟုတ္တာ မသမာအစိုးရကို တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ သူေတာ္ေကာင္းေတြဆီက စာပဲဆိုတာကိုလည္း ကၽြန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ အေဖမွာခဲ့တဲ့အတိုင္း အေဖ့ကို ျပလို႔မျဖစ္ဘူး ဆုိတာကိုလည္း နားလည္ခဲ့ပါတယ္။
အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတာက ဒီအေရးေတာ္ပံုမွာ ကၽြန္မ ပါ၀င္ခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တပ္ထဲက ခြင့္ယူၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေနတဲ့ ကိုႀကီးတေယက္ ဘီလူးဆိုင္းတီးသလို တင္းမာၿပီး ကၽြန္မကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ျပႆနာရွာခဲ့တဲ့အထိေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ အေဖကေတာ့ ကၽြန္မထင္ခဲ့သလို လံုး၀မတင္းမာခဲ့တာကိုေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ေတြ႔ရပါတယ္။ သူ႔ေခတ္နဲ႔သူ႔ခါေပါ့ကြာလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာေနတာ ၾကားရၿပီး လူကြယ္ရာမွာေတာ့ "မီးငယ္နဲ႔ ေဌးငယ္ သမီးတို႔ပါခ်င္လို႔ အေဖေပးပါထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပါတယ္ဆိုရံုပဲ လုပ္ပါ အေရးႀကီးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွာေတာ့ လံုး၀ ၀င္မလုပ္နဲ႔ေနာ့္" ေျပာလို႔မရဘူး တိုင္းျပည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာေမာင္ လက္ထဲေရာက္ႏိုင္တယ္ လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ဘာေတြေျပာေနလဲ မသိဘူးလို႔ နားမလည္ခဲ့ေပမဲ့ အဲဒီခ်ိန္မွာ အေဖဒီေလာက္ ကၽြန္မတို႔ပါ၀င္ခြင့္ ေပးထားတာကိုေတာင္ ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမ ၀မ္းသာလွၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အေဖ ေျပာတဲ့အတိုင္း စက္တက္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔ ညေနက်ေတာ့ တကယ္ပဲ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့ အေဖဘယ္လိုသိလဲဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အ့ံၾသလို႔မဆံုး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
စစ္တပ္အာဏာသိမ္းၿပီးတာနဲ႔ အေဖရဲ့ ရာဇအသံကလည္း စေတာ့တာပဲ။ "မီးငယ္နဲ႔ ေဌးငယ္ သမီးတို႔ ပါခ်င္လို႔ ေပးပါၿပီးၿပီ ဒီေလာက္ဆိုလံုေလာက္ၿပီ သမီးတို႔က ေခါင္းေဆာင္လည္း မဟုတ္လို႔ အမ်ားနဲ႔ ျဖစ္တဲ့ကိစၥမို႔ ဘာအျပစ္မွ မရွိဘူး ေခါင္းေဆာင္ေတြပဲ အျပစ္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမီးတို႔ကို သက္ဆိုင္ရာက ဘယ္သူမွ ျပႆနာရွာလို႔မရဘူး သူမ်ားေတြလို ပုန္းေရွာင္ဖို႔လည္း မလုိဘူး၊ သူပုန္ေတြဆီ သြားဖို႔လည္း မလိုဘူး အိမ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနၾက ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္ေစရဘူး" လို႔ ရာဇသံစေပးေနၿပီ။ ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမမွာ သမဂၢက ဘယ္အဖြဲ႔က ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ ဘယ္အဖြဲ႔က ေတာထဲသြားစဥ္ ေရနစ္ၿပီးလည္း လမ္းမွာ ေသဆံုးၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိတယ္ စသည့္ မဟုတ္တာေရာ ဟုတ္တာေရာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကားေနရတယ္။ ေတာထဲ ေရာက္သြားသူေတြရဲ့ အေျခအေနကို စဥ္းစားခ်ိန္မွာ VOA နဲ႔ ဘီဘီစီ က ကၽြန္မတို႔အတြက္ သတင္းရရာ ေနရာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ခါတိုင္း ဘီဘီစီပဲ နားေထာင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဗြီအိုေအက နယ္စပ္ေရာက္ ေက်ာင္းသားေတြ အေျခအေန ပိုပါေတာ့ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ VOA ကို ပိုႀကိဳက္သြားၿပီး ပိုနားေထာင္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိိန္မွာ သိပၸံသတင္းေဆာင္းပါးေတြပါလို႔ VOA ေကာင္းေၾကာင္း တေလွ်ာက္လံုး ေျပာလာခဲ့တဲ့ အေဖက VOA သတင္းေၾကညာေနတာကို ၾကားရင္ လူငယ္ေတြ လမ္းမွားေရာက္ေအာင္ ေသြးထိုးပက္ေကာ္ေနတယ္ ဆိုၿပီး စတင္အျပစ္တင္ရႈပ္ခ်တာကို ေတြ႔ရလို႔ ကၽြန္မတို႔ ညီႏွမကေတာ့ ေျပာမရဲလို႔ ဘာမွမေျပာေပမဲ့ ဘာမွဆိုင္တာလည္း မဟုတ္ဘူးလို႔ ႀကိတ္ေတြးေနတယ္။ ေရဒီယိုက စစ္အစိုးရလို႔ ေျပာတာကို အေဖဟာ ဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ နာတာေတြ႔ေတာ့ "စစ္အစိုးရကို စစ္အစိုးရမေခၚလို႔ ဘယ္လိုေခၚေစခ်င္လဲ မသိဘူး" လို႔ ကၽြန္မ စိတ္ထဲထဲမွာ ေျပာနတတ္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ညီအစ္မကလည္း တျခားသူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔ အျမဲေတြးေတာ ၾကံဆေနတယ္။ အေဖကလည္း ရိပ္မိလားမသိဘူး တေန႔ထက္တေန႔ တင္းၾကပ္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္း သတင္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္း နားေထာင္လို႔မရေအာင္ ျဖစ္လာတယ္၊ ကၽြန္မတိုကိုလည္း စစ္လားေဆးလား လုပ္လာတယ္၊ ရုတ္ရုတ္လုပ္ရင္ လူသတ္ၿပီး ေထာင္ထဲသြားေနဖို႔ ၀န္မေလးဘူးေတြ ေျပာလာတယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔လည္း ဒီအတိုင္းေတာ့ ေရရွည္ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး စတင္ၾကံဆေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မတို႔က တံငါရြာမွာ ရွိတဲ့ အေမ့ေဆြမ်ိဳးေတြဆီ သြားလည္ၿပီး ျခံထဲက သစ္သီး၀လံေတြကို လက္ေဆာင္သြားေပးမယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေတြက ဒီလိုသြားလည္ရင္ ငပိ၊ ငါးေျခာက္ ငံျပာရည္တို႔ လက္ေဆာင္ျပန္ေပးေလ့ရွိေတာ့ မဆိုးဘူးထင္ပံုရတယ္ ပင္လယ္ဘက္ဆိုေတာ့ သူပုန္နဲ႔ ေ၀းတယ္ မဟုတ္လား အေဖက ကၽြန္မတို႔ အၾကံအစည္ကို လက္ခံခဲ့တယ္။ တကယ္တမ္း အိမ္ကေန ကၽြန္မတို႔ ထြက္လာတာကေတာ့ ပင္လယ္ဘက္မွာ ရွိတဲ့ တံငါရြာဆီကိုမဟုတ္၊ တဘက္ကမ္းက ကရင္ေတြရဲ့ အကူအညီနဲ႔ KNU ကို ဆက္သြယ္ကာ ပင္လယ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္အရပ္ ေတာင္တန္းေတြ ရွိရာ ေနရာကိုသာ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ KNU ေတြရဲ့ အကူအညီနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြ ေတာေတာင္ စမ္းေခ်ာင္း အထပ္ထပ္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ သမဂၢတုန္းက လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြ အရင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ နယ္စပ္ေဒသဆီ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အေဖဟာ ကၽြန္မတို႔ ညီအစ္မ သူ႔ကို လိမ္သြားတာကို လံုး၀ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရ ျဖစ္ၿပီး မိတ္ေဆြေတြၾကားမွာ သူ႔သမီးႏွစ္ေယာက္ ေတာခိုသြားတယ္ဆိုတဲ့အျဖစ္ကို ရွက္လည္းေတာ္ေတာ္ ရွက္ပံုရပါတယ္။ ေတြ႔ရင္သတ္ပစ္ၿပီး ေထာင္ထဲသြား၀င္ေနမယ္လို႔ ႀကိမ္း၀ါးေနေၾကာင္း ၾကားသိရတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ေတာထဲေရာက္ၿပီး အဆက္အသြယ္လုပ္ေပမဲ့ လံုး၀အဆက္အသြယ္ ျပန္မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္မ ေရွ႔တန္းေရာက္ေတာ့လည္း စာေရးအဆက္အသြယ္လုပ္ၿပီး ကၽြန္မတို႔ လိမ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့တာကို ေတာင္းပန္ေၾကာင္း ကၽြန္မတို႔ လုပ္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဟာ တရားေသာ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေဖေပးတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္လို႔သာ ဒီလိုလုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း စာေရးၿပီး ရွင္းျပခဲ့ေပမဲ့ လံုး၀အဆက္အသြယ္ ျပန္မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္မ တပ္ရင္းျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္မတို႔ ၿမိဳ႔နယ္က ကၽြန္မတို႔ တပ္ေတြ စိုးမိုးထားတဲ့ ေက်းရြာတရြာမွာ ဘုန္းႀကီးပ်ံရွိလို႔ ကၽြန္မညီမက အေမနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ခြင့္ယူၿပီး သြားေတာ့ အဲဒီရြာက ဘုန္းႀကီးပ်ံမွာ မေမ်ာ္လင့္ဘဲ အေဖ့ကို ဘုန္းႀကီးအ၀တ္နဲ႔ သြားေတြ႔ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ ေရွ႔တန္းေဒသမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္သြားလာ လႈပ္ရွားေနခဲ့တာ တခါမွ မေတြ႔ခဲ့ရဘဲ အခုလို ညီမဆီက ဘုန္းႀကီး၀တ္ေနတယ္ဆိုတာ သိရလို႔ ၀မ္းသာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ညီမ တပ္ရင္းျပန္ေရာက္လာေတာ့ "နင္၀မ္းသာေနလည္း အပိုပဲ အေဖက ဘုန္းႀကီး၀တ္ထားလို႔ စိတ္ေတြဘာေတြ ေလွ်ာ့ၿပီး တရားရေနတယ္မ်ား နင္ထင္လား ငါ၀ိပႆနာတရားေတြ ပြားထားလို႔ နင္တို႔နဲ႔ အခုလို လက္ခံစကားေျပာလို႔ ရတယ္လို႔ ရဲေဘာ္ေတြကိုေရာ ငါ့ကိုပါ ရည္ရြယ္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္" လို႔ ညီမက ေျပာျပတယ္။
အိမ္ကထြက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း အေဖကၽြန္မတို႔ကို လိုက္ရွာၿပီး ေတြ႔ရင္ စစ္တပ္မွာ သြားအပ္မယ္ဆိုၿပီး သတ္ဖို႔ ဓါးေျမွာင္တေခ်ာင္းနဲ႔ လုိက္ရွာေနလို႔ ေျပးေနရတဲ့ အိပ္မက္ေတြကို ကၽြန္မ မက္ခဲ့တာ ၾသစေၾကးလ်ားကို မလာခင္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္အထိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အိပ္မက္ဆိုးကို ၾသစေၾကးလ်ားေရာက္ၿပီး အၾကာႀကီးမမက္ဘဲ ေနခဲ့ရာကေန မၾကာခင္က တခါ ျပန္မက္လာတယ္။ အေဖ့ကို အရင္က ဆက္သြယ္လို႔ မရခဲ့ေပမဲ့ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ၿပီး ဆက္သြယ္ေတာ့ သူပုန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ အေဖက လက္ခံစကားေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္ကလိမ္ၿပီးထြက္လာတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ကၽြန္မ ျပန္မေျပာျဖစ္ဘူး ေျပာမထြက္ဘူး။ အိမ္က မထြက္လာခင္က သစ္သီးေတြကို အေဖေရွ႕မွာခူးၿပီး အေဖသံသယ မရွိေအာင္ ယူသြားမည့္ ထည့္စရာထဲမွာ အပီအျပင္ေနရာခ်တယ္ မသြားခင္ည အေဖအိပ္ေနခ်ိန္မွာ ရာ၀င္စဥ္းအိုးထဲ အကုန္ထည့္ထားခဲ့ၿပီး မိုးလင္းမွ သြားမယ္လို႔ ေျပာခဲ့ေပမဲ့ မနက္ ၄ နာရီမွာ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ အိမ္က တိတ္တိတ္ေလး ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒီလို လိမ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့တဲ့အေပၚ အေဖဘယ္လိုမ်ား ခံစားခဲ့ရလဲ၊ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေေတြ ၾကားမွာ အရွက္ရကာ ေဒါသသိပ္ႀကီးတဲ့ အေဖတေယာက္ ကၽြန္မတို႔ကို ခြင့္လြတ္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ကၽြန္မ အျမဲေတြးေနမိတယ္။ အေဖ့ကို ျပန္မေတြ႔ရတာ ထြက္လာကတည္းက ျဖစ္တယ္။ ဒီတသက္ ျပန္ေတြ႔ရပါေတာ့မလားလို႔ ကၽြန္မ သံသယ ျဖစ္မိတယ္။
အေဖကို ကၽြန္မ သိေစခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္မဟာ အေဖ့ဆီက မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ေတြ မရခဲ့ရင္ ေတာ္ရံုတန္ရံု စိတ္ဓါတ္နဲ႔ေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ဆိုၿပီး မိဘကို ဆန္႔က်င္ စြန္႔စားလုပ္ရတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘဲ ရြာမွာ ရွိေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုပဲ အခုခ်ိန္မွာ ၾကံ့ဖြတ္စာရင္းထဲမွာ ပါေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ မ်ိဳးခ်စ္ စိတ္ဓါတ္ အေမြအနစ္ေတြကို အေဖ့ဆီကသာ ကၽြန္မ မရခဲ့ရင္ ကၽြန္မဘ၀ ဆယ္စုႏွစ္တခုစာကိုလည္း အေဖမႀကိဳက္တဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႔ ကုန္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုလုပ္ခဲ့တာကို အေဖမႀကိဳက္ေပမဲ့လည္း ဒါဟာ အေဖျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္ ဆိုတာ ကၽြန္မ အာမခံရဲပါတယ္။ ဒီလို လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တမရေပမဲ့ အေဖတေယာက္ ကၽြန္မတို႔အတြက္ ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ခံစားမႈအတြက္ေတာ့ ကၽြန္မ ထပ္တူခံစားရပါတယ္။ ကၽြန္မ အေဖဟာ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္ေပမဲ့ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ စစ္သားေဟာင္းတဦးအျဖစ္ ကၽြန္မ ဂုဏ္ျပဳဆဲ၊ သူျပန္ေျပာခဲ့တဲ့ စစ္သားဘ၀က သူ႔ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ကၽြန္မ အမွတ္ရေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မမွာ ရွိတဲ့ တိုင္းျပည္ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ အပါအ၀င္ ဗဟုသုတ ေလ့လာလိုက္စားလိုစိတ္၊ စာဖတ္၀ါသနာပါျခင္း စတဲ့ ေကာင္းတဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြကို ကၽြန္မ အေဖ့ဆီကပဲ ရရွိခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အေဖဟာ တခါက ကၽြန္မရဲ့ ဇာတ္လိုက္ ျဖစ္ခဲ့သလို အခုထိလည္း အေဖ့ရဲ့ ေကာင္းေမြေတြကို ကၽြန္မ ပိုင္ဆိုင္ထားဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အေဖ့စိတ္ႏွလံုး ၾကည္သာခ်မ္းျမပါေစ။
ကၽြန္မရဲ့ အေဖနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အိပ္မက္ဆိုးေတြ ကုန္ဆံုးပါေစ
အေမေန႔ အမွတ္တရပို႔စ္က ဒီမွာ ရွိပါတယ္။
5/9/10 - 9:27 PM က အေဖမ်ားေန႔မွာ တင္တဲ့ပို႔စ္ ျဖစ္တယ္။
အခုေတာ့ ဒီပို႔စ္ထဲက ကၽြန္မရဲ့ Message နဲ႔ ဆုေတာင္းေတြကို အေဖ ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တခါက ကၽြန္မဇာတ္လိုက္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မအေဖဟာ ( ၇-၇-၁၁ ) ရက္ ၿပီးခဲ့တဲ့ တဂၤေႏြေန႔က ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္သြားပါၿပီ။ ခြဲခါြလာကတည္းက ၂၃ ႏွစ္ၾကာတဲ့အထိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တခါမွ ျပန္မေတြ႔ရေတာ့ေပမဲ့ မဆံုးခင္ ရက္အနည္းငယ္အလိုမွာ စကားေျပာလိုက္ရေသးလို႔ သားသမီးနဲ႔ ခြဲခြာခဲ့တဲ့ေန႔ကစၿပီး တခါမွ ထိေတြ႔မႈမရဘဲ ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့ရတဲ့ မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႔ရဲ့ မိဘေတြနဲ႔ စာရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ပဲ ေျဖသိမ့္ၿပီး အေဖ ေကာင္းရာဘံုဘ၀ကို ေရာက္ပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
ငါသည္ အိုျခင္းသေဘာ ရွိ၏ အိုျခင္းသေဘာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေခ်။
ငါသည္ နာျခင္းသေဘာရွိ၏ နာျခင္းသေဘာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေခ်။
ငါသည္ ေသျခင္းသေဘာရွိ၏ ေသျခင္းသေဘာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္။
ငါ၏ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးအပ္ေသာ အရာအားလံုးတို႔ႏွင့္ ရွင္ကြဲကြဲရျခင္း ေသကြဲကြဲရျခင္းသည္ ျဖစ္ေခ်မည္။
ငါသည္ ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာရွိ၏၊ ကံ၏အေမြခံျဖစ္၏၊ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရွိ၏။ ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ိဳးရွိ၏၊ ကံသာလွ်င္ ကိုးကြယ္မီွခိုရာရွိ၏၊ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ငါျပဳမိေသာ ကံ၏ အေမြခံသာ ျဖစ္ရေပမည္။ (အဘိဏွသုတ္ ျမန္မာျပန္မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)
။
29 comments:
အရမ္းေကာင္းတဲ့ ပိုစ့္ေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ အန္တီငယ္ ေကာမန္ ့ေရးတာသိပ္ရွားသလို
ဒီေလာက္ရွည္တဲ့ပိုစ့္ကို ဖတ္ဖို ့လည္းသိတ္ပ်င္း
တတ္တဲ့ သမီးဒီပိုစ့္ေလးကို အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္း
၂ ခါျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ အရမ္းဖတ္လို့ေကာင္း
သလို အန္တီငယ့္စိတ္ဓါတ္ေလးကို အရမ္းခ်ီးက်ဴး
ေလးစားမိတယ္ သမီးရဲ႔ သူရဲေကာင္ေတြ အမ်ားၾကီးထဲ
မွာ အန္တီငယ္လည္း အခုဆို တေယာက္အပါအ၀င္ ျဖစ္လာျပီ သိလာ သမီးတို ့တိုင္းျပည္မွာ တီ့လို
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ရွိတဲ့လူေတြ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလး
သာရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ျမန္ျပည္ၾကီး စစ္ကြ်န္ဘ၀က အျမန္ဆံုး လြတ္လာမွာပါ တီငယ့္ ပိုစ့္ေတြ အျမဲဖတ္ျဖစ္တယ္ သမီးအတြက္ေတာ့ တီ့ပိုစ့္ေတြက
တိုင္းျပည္အတြက္ တခုခု ျပန္လုပ္ေပးခ်င္တဲ့
စိတ္ေတြကို အရမ္းျဖစ္ေစတယ္ သမီး နားလည္ေတြ ့ဖူးသေလာက္ ေအဘီ ကလူေတြ ေနထိုင္စာေသာက္ခဲ့
ရတာေတြ ၾကံဳေတြ ့ခဲ့ရတာေတြက အရမ္း သနားဖို ့ေကာင္းပါတယ္ အဲ့လိုေတြထဲမွာ မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့ တီ ့လိုလူေတြက ဘယ္လိုစိတ္ဓါတ္မ်ိဳးနဲ႔ ေနခဲ့လည္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ တယ္ တီ့ကို သမီးအရမ္းေလးစားတယ္ သမီးေကာမန္ ့က အေဖမ်ားေန ့ နဲ႔ေတာ့ ဆိုင္ခ်င္မွ ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္
ဒါေပမဲ့ ရင္ထဲမွာေရးခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာလို ့ပါ
သမီးရဲ႔ သူရဲေကာ္ေမေမေတြ ျဖစ္တဲ့ ေမေမစု၊
မမနီလာသိန္း၊မမ မီးမီး စေသာ သူရဲေကာင္ေတြလိုပဲ
တီငယ္လည္းတေယာက္အပါ၀င္ေပါ့ ။ျမန္မာ့အမ်ိဳးသမီးေတြကိုလည္း တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္
အမိေျမအတြက္ တေန ့ကို ၅ မိနစ္ေလာက္ စဥ္းစား ေစခ်င္ပါတယ္ ။ တကယ့္ကို ၅ မိနစ္ပါ။ မိတ္ကပ္လိမ္းခ်ိန္ေလာက္ေတာင္ မရွိပါဘူး ျမန္မာ
အခ်င္းခ်င္း ျပိဳင္ဆိုင္ ေနမဲ့အခ်ိန္ေတြထဲက ဖဲ့ျပီး စဥ္းစားေပးၾကပါ ။ သမီးတို ့တိုင္းျပည္က လူေတြဟာ ႏိုင္ငံျခား ေရာက္လာတာနဲ႔ အရာရာမေမ့ေစခ်င္ဘူး
သမီးတို ့ဟာ ျမန္မာပါ ။ တေယာက္ရဲ႔ ၅မိနစ္ေတြ ေပါင္းလိုက္ရင္ နာရီေတြေပါင္း အမ်ားၾကီးရလာမွာပါ
တေန ့ကို အဲ့ဒီနာရီေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္တဲ့မ်ိဳးခ်စ္ စိတ္ေလးေတြ ကျမန္ျပည္ၾကီးအတြက္ ျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ စာနာမႈေတြ ေဖးမ မႈေတြ ကူညီမႈေတြ အမ်ားၾကီး တိုးလာပါလိမ့္မယ္ လို ့
ယံုၾကည္မိတယ္ ။ ကို့္တိုင္းျပည္အေရး တိုင္းကို ခ်စ္ေစခ်င္ပါတယ္ ။ သမီးစာေတြ အေျပာေတြ မွားခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒီေနရာကေန သမီးေကာမန္ ့ဖတ္
ျပီးေဒါသထြက္တဲ့ လူတိုင္းကို ေတာင္းပန္ပါတယ္
သမီးက ၂၃ ႏွစ္ပါ အေတြးက ကေလးဆန္ေနတယ္
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနမွာပါ စာမေရးတတ္တာလဲပါမွာေပါ့
သမီးစာေရးမတတ္လို ့ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္
သမီးက ျမန္ျပည္ကေနထြက္လာရတာ ၁၀ စုႏွစ္ ေၾကာ္ခဲ့ျပီ ျမန္မာေက်ာင္းသိတ္ မတက္ခဲ့ရဘူး
အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ ဘာကိုေျပာခ်င္တယ္ဆိုတာ လိုရင္းမေရာက္ဘူး ျဖစ္မွာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဗုဒၵဘာသာႏိုင္ငံပါ ဗုဒၵဘာသာ
ဆိုတာကလည္း ေမတၱာတရားနဲ႔ ဖြဲ ့စည္းထားတာပါ ဒါေပမဲ့ ေမတၱာတရား အေခါင္းပါဆံုး ႏိုင္ငံကလည္း
သမီးတို ့ႏိုင္ငံျဖစ္လို ့ေနပါျပီ အမွားေတြနဲ႔ ပိုစ့္နဲ႔ မဆိုင္တဲ့ ေကာမန္ ့အတြက္ စာဖတ္သူနဲ႔ တီငယ့္ကို
အရမ္းေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္
ေလးစားစြာျဖင့္
ျမန္ျပည္ခ်စ္သူ
ဖတ္ျပီး သက္ျပင္းခ်သြားပါတယ္၊၊ ဟုတ္ပါတယ္။ အမ်ား မလုပ္နုိင္တဲ့ တိုင္းျပည္နဲ လူမ်ိဳး အားလံုး အတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္ ့ခဲ့ၾကတဲ့ သူအားလံုးကို ညီမတို ့ ေတြက ထာ၀ရ ေလးစား ဂုဏ္ယူေနမွာပါရွင္။
အမအေဖလည္း အမတို ့အတြက္ စိတ္ပူလြန္းလို ့သာ ေနမွာပါ။ ပညာေတာ္တဲ့ သူခ်စ္တဲ့ သမီးျဖစ္ေနေတာ့ အဆံုးရံွုးမခံနိုင္လို ့ေနမွာပါ၊၊ သူအားထားတဲ့ ပညာေတာ္တဲ့ သမီးက သူေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တဲ့ ပညာေရးရပ္သြားျပီဆိုျပီး ယူၾကံဳးမရျဖစ္လို ့ေနမွာပါ၊၊ အခုေတာ့ အမက ပညာေရးလည္းျပန္လုပ္ျဖစ္တယ္ ဆိုေတာ့ သူျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တာ ျဖစ္ျပီ ဆိုျပီး အမအတြက္ ပိုျပီး ဂုဏ္ယူေက်နပ္ေနမွာပါရွင္၊၊
ညိဳ
ညကပဲ ေဖေဖဆီကို ၾကိဳျပီး ဖုန္းေျပာျဖစ္လိုက္ပါေသးတယ္။ ရိုးအီေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားပဲ ဆိုေပမဲ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မရိုးပါဘူးေလ။ ဒီလိုပါပဲ... မေနမတတ္ေပမဲ႔ ေနတတ္ေအာင္ ေနေနရတာပါပဲေလ။
အေဖမ်ားေန႕မွာ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။
မငယ္ေရ...မငယ္အေဖ ခြင့္လႊတ္မွာပါ... သားသမီးနဲ႔မိဘအၾကားဆိုတာ ေရကိုဓါးနဲ႔ျဖတ္သလိုပဲတဲ့....။ အိပ္မက္ဆိုးေတြက လြတ္ေျမာက္ၿပီး မငယ္ရဲ႕ ေဖေဖ နဲ႕ ျပန္လည္ ၾကည္လင္ အျမင္မွန္လာႏိူင္ပါေစ လို႔.....
မငယ္ႏိုင္ေရ...မိဘနဲ႔ သားသမီး
အရာရာတိုင္းမွာ အျမင္ေတြ ထပ္တူမက်ႏိုင္ေပမဲ့၊
တေသြးတည္း တသားတည္း မဟုတ္ပါလား
အေဖမ်ားေန႔ကို မငယ္နဲ႔ အတူ
ဂုဏ္ျပဳပါရေစ
မငယ္ေရ
၈၈ အေရးအခင္းမွာ ပါ၀င္ခြင့္ေပးခဲ့တဲ့အေဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာေမာင္တို႔ အာဏာသိမ္းမွာကို ႀကိဳတြက္နိုင္ခဲ့တဲ့ နိုင္ငံေရးအခံရွိတဲ့အေဖအတြက္.မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ဓါတ္ထက္သန္တဲ့အေဖအေနနဲ႔ ခုေလာက္ဆို စစ္အာဏာရွင္ေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ႀကီးျဗဳန္းျဗဳန္းက်ေနတာကိုျမင္ၿပီးမငယ္တို႔ကိုခြင့္လႊတ္ေနမွာ နားလည္ေနမွာပါ.ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြမျဖစ္ရေပမဲ့ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြက ေမးလာခဲ့ရင္ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက အေမက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ ရွိေနခဲ့တယ္လို႔ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ေျပာနိုင္ပါျပီ..မိသားစုနဲ႔ေ၀းရတဲ့ အျဖစ္ေတြ အားလံုးကင္းစင္နိုင္ပါေစ..
မငယ္ေရ...အေဖ့အေၾကာင္းေရးေရး...အေမ့အေၾကာင္းေရးေရး...တသက္မွာတခါပဲရနိုင္တဲ့
မိဘႏွစ္ပါး ကို အျမဲသတိရၾကတာ လူတိုင္းပါပဲ..
အန္ကယ္မိဘေတြဆို ဆုံးကုန္ၾကျပီဆိုေတာ့ ဒီဘဝမွာ ဘယ္လိုမွ ျပန္ေတြ႔စရာလမ္းမရွိေတာ့ပါဘူး..
မိဘမိသားစုေဝးေဝးေနရတဲ့ သူခ်င္းမို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္
Dear Ma Ma Nge,
Really emulated to you and who had gone underground while our country confronted in 1988 disturbance that all students had sacrificed for our country and race.
I wanted to cry when I read that you mentioned you and your sis lied to your father to go other village after that you two left boundary to your colleague next day early morning.
I am thinking myself If I were you, not sure that I can do or not if the disturbance has been happen in our age.
Thanks for your HAPPY FATHER's DAY.
UNDER WATER WORLD
အစ္မ ငယ္ ေရ။ စစ္ဗိုလ္မႀကီး လုပ္မတဲ့လာ။
ဘ၀ဆိုတာက ေတာ့ ဒီလိုပါပဲ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းသြားတတ္သလို မေမွ်ာ္လင့္တာေတြ လဲျဖစ္တတ္တာမို႕။
ရည္မွန္းခ်က္ဆီ ဆက္လက္ခ်ီတက္ႏိုင္ပါေစ။ အေဖမ်ားေန႕အတြက္ ဂုဏ္ျပဳ ပို႕စ္ေလးကို သေဘာက်တယ္
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ
မိုးယံ
ဒီေန႔အေဖမ်ားေန႔လား... မသိဘူး... က်မက ႏွစ္တိုင္းဇြန္လတတိယပတ္မွာဘဲ ဖခင္မ်ားေန႔လုပ္ေနက်.. ငယ္ႏိုင္႔ေဖေဖ ငယ္ႏိုင္႔အတြက္ ဂုဏ္ယူေနမွာပါ
ယံုၾကည္မႈမတူ ေပမယ့္ အေဖ ဟာ အေဖပဲေပါ့.. ေက်းဇူးၾကီးပါတယ္..
စိတ္ဝင္စားေကာင္းလို႕ ေသခ်ာဖတ္သြားပါတယ္..
မဂၤလာပါ။ စာလာဖတ္ၿပီး ဆုေတာင္းေပး၊ အားေပးစကား ေျပာၾကားေပးသြား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ တေနကုန္ အလုပ္မ်ားေနလို႔ အခုမွ ျပန္ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မလိုက္လည္ မအားေပမဲ့ လာလည္ၿပီး မွတ္ခ်က္ေပးသြားတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြကို အထူး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီပတ္ကုန္မွ ကၽြန္မ ဘေလာ့ဂ္ျပန္လည္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာထားပါရေစ။ ဘေလာ့ဂါမဟုတ္တဲ့ စာဖတ္သူမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ေနာက္လည္း လာလည္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ျမန္ျပည္ခ်စ္သူနဲ႔ မိုးယံ ႏွစ္ဦး ပထမဦးဆံုး စာလာဖတ္တာ ၀မ္းသာပါတယ္။
ေနာက္လည္း လာလည္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
ျမန္ျပည္ခ်စ္သူ - အန္တီကို ဒီေလာက္ အထင္မႀကီးပါနဲ႔ အခုခ်ိန္မွာ အန္တီလည္း သမီးတို႔လို ဒီမိုကေရစီကို အားေပးေထာက္ပံ့သူ တဦးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထဲထဲ၀င္၀င္ အခ်ိန္ေပးႏိုင္တဲ့ Activist တေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
မိုယံေရ ငယ္ငယ္က ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္မ မျဖစ္ရလုိ႔ လံုး၀ ၀မ္းမနည္းပါဘူး။ အခုခ်ိန္ စစ္ဗိုလ္မ ဆိုရင္ေတာ့ ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္ ျဖစ္ေနၿပီေပါ့။
အန္ကယ္ႏိုင္ က်န္းမာေရးလည္း မေကာင္းဘဲနဲ႔ ကၽြန္မပို႔စ္ အရွည္ႀကီးကို လာဖတ္သြားတာ အားနာေနတယ္။ က်န္းမာေရးလည္း ဂရုစိုက္ပါေနာ့္။
UWW တေယာက္ ေပ်ာက္ေနတာၾကာၿပီး ျပန္ေပၚလာတာ ၀မ္းသာပါတယ္။ အစ္မတို႔ ညီအစ္မ အေဖကို အယံုသြင္းၿပီးေတာ့မွ ဒီလိုလုပ္ခဲ့တာကို အစ္မလည္း ျပန္စဥ္းစားတိုင္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္။
ကိုေဇာ္၊ မခ်စ္ၾကည္ေအး၊ ကိုဧရာ+မသီတာ၊ ကိုခ်စ္ေဖ၊ သိဂၤါေက်ာ္နဲ႔ Rose တို႔ရဲ့ အားေပးမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အေဖဘာႀကီး ျဖစ္ေနျဖစ္ေန အေဖဟာ အေဖပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေဖစကား နားမေထာင္ႏိုင္တာက ခက္တယ္။
Rose ေရ ဒီမွာေတာ့ စက္တင္ဘာရဲ့ ပထမဆံုး က်ေရာက္တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔ကို အေဖေန႔အျဖစ္ က်င္းပၾကတယ္။ တႏိုင္ငံနဲ႔ တႏိုင္ငံမတူတာလား မသိဘူး။
မငယ္ေရ..
အမတ္ေလာင္း ကိစၥေတြမ်ားေနလို႕ ေနာက္က်မွ ေရာက္လာပါတယ္...။
ဖတ္ၿပီး အေတာ္ေလး ခံစားရပါတယ္.. တို႕လည္း အေဖ့သမီးမို႕ စာေရးမယ္လို႕ စဥ္စားတိုင္း မ်က္ရည္မခိုင္တာရယ္..ေၾကာင့္ မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး..တေန႕ေတာ့ေရးပါအံုးမယ္..။
မငယ္ ေရးထားတာ အေတာ္ေလး မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္မိတယ္.. မငယ္အေဖဟာ လူေတာ္ တေယာက္.. ပဲ.. ။ ဒါေပမယ့္ အျငိဳးေတာ့ ႀကီးသားပဲ..။ လူႀကီးမာဏလို႕လည္း ေျပာရင္ရမလားပဲေနာ္..။ ဒါေပမယ့္ အခုမငယ္ ကို နားလည္ေလာက္ၿပီလို႕ ထင္တာပဲ..။
မငယ္ ..ျဖစ္ခ်င္တာ ၂ ခုလံုးျဖစ္ခဲ့ရတာပဲမလား.. ေတာ္လွန္ေရးတုန္းကလည္း ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးရတဲ့ အလုပ္လုပ္ဖူးၿပီး.. စစ္ဝတ္စံု.. နဲ႕ ဗိုလ္ႀကီး မမ ပဲမလား.. ။ .. အခုလည္း စာေတြ ေရးေနတာပဲမလား မငယ္..။ ေနာက္.. သူနာျပဳ ဆရာမ ႀကီးပဲ ေက်နပ္ေတာ့..(ဆရာလုပ္သြားျခင္း)။
အဆံုးသတ္ရင္ေတာ့ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို မႀကိဳက္တဲ့... တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့ သူမ်ားလို႕ပဲ အသိအမွတ္ျပဳ နားလည္ပါတယ္..။
သူငယ္ခ်င္း မငယ္ အိပ္မက္ဆိုးေတြ ရပ္တန္႕သြားပါေစ.. အေဖ့သမီး အျဖစ္ အစဥ္ ဂုဏ္ယူႏိုင္ပါေစလို႕...
အမတ္ေလာင္း
အေဖ့သမီးအျဖစ္ ဂုဏ္ယူႏုိင္ပါေစ အမေရ။
7 Sep 10, 01:18
Nee: မငယ္ အခုမွလာဖတ္ျဖစ္တယ္ အေဖမ်ားေန႔ကိုေလ အခုလည္းခရီးထြက္ေနတာေလ ဗန္ကူး၀ါးမွာေရာက္ေနလို႔ တေလာကလည္းဧည့္သည္ေရာက္ေနလို႔ နင့္စာမ်က္နာကိုမေရာက္တာေတာင္ၾကာေနျပီ ဖတ္ျပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။
(C-Box က ကူးလာတာ ျဖစ္တယ္)
ေဌးငယ္ - ငါေရးထားတဲ့ အထဲမွာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္စရာဘာပါလို႔လဲ။ နင့္ဆီကို သားသား ဓါတ္ပံုေတြ ပို႔ေပးဖို႔ ရွိတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚမွာ နင့္ကို မေတြ႔တာ ၾကာလို႔ ဘယ္ေရာက္ေနလဲမသိလို႔ စဥ္းစားေနေသးတယ္။ နင္လာဖတ္တာ ေတြ႔ေတာ့ ငါတို႔ငယ္ငယ္က ေဖေဖ လခထုတ္ရာက ျပန္လာရင္ အိမ္ေရွ႔ကြင္းျပင္မွာ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆီးၿပီးထြက္ႀကိဳရင္ နင္နဲ႔ငါနဲ႔ကို ဘယ္တေယာက္ ညာတေယာက္ ခ်ီၿပီးဖက္နမ္းကာ စုမကန္းနဲ႔ ဖိုးေတာေၾကာင္မဲမအတြက္ မုန္႔ေတြပါတယ္ေဟ့ အိမ္ေပၚေရာက္မွ စားၾကရေအာင္လို႔ ေျပာၿပီး ျပန္ႀကိဳတာကို သတိရတယ္။ အဲဒါကို ပို႔စ္ထဲမွာ ျဖည့္လိုက္မယ္။ ပို႔စ္က ရွည္ေတာ့ ရွည္ေနၿပီ။
I couldn't believe whatever you say.Because you are coming from military generation.
ကၽြန္မ Military Generation က လာတယ္ ဒါေပမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ဒီမိုကေရစီကို ယံုၾကည္တဲ့ေနရာမွာ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကို ေအာ္ေနၿပီး ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ကို နားမလည္တဲ့ Anonymous တို႔လို လူေတြ အားလံုးကို စိန္ေခၚရဲတယ္။ စစ္တပ္မိသားစုတိုင္း တပ္မေတာ္သားတိုင္းကို ဒီမိုကေရစီ ဆန္႔က်င္သူလို႔ ထင္ရင္ Anonymous မွားသြားလိမ့္မယ္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက စစ္တပ္ႀကီးစိုးတဲ့ မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ NLD အႏိုင္ရခဲ့တယ္။ ABSDF မွာတုန္းက ကၽြန္မကို စစ္တပ္အသိုင္းအ၀ိုင္းက လာလို႔ မယံုရဘူးလို႔ ေျပာဖူးတဲ့ သူထဲကလည္း အခုျပန္စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ အလင္း၀င္သြားၿပီတဲ့။ Military Generation ကလာသူကို မယံုဘူးဆိုရင္ အခု ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေတာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း Military Generation ကလာသူ မဟုတ္ဘူးလား။ ကၽြန္မကို ယံုဖို႔ထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဒီမိုကေရစီ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာ ဘာလဲလို႔ တိတိက်က် သိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး အဲဒါကို ယံုႏိုင္ေအာင္ အရင္ႀကိဳးစားပါ။ ဒါဆိုရင္ Military Genration ကလာလုိ႔ မယံုရဘူးဆိုတဲ့ အစြဲ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္။ ဒီမိုကေရစီကို လုိလာတယ္ဆိုတဲ့သူေတြအထဲမွာ Anonymous တို႔လို စိတ္ထားရွိတဲ့ လူေတြမ်ားေနရင္ ကမာၻပ်က္တဲ့အထိ ဒီမိုကေရစီ ရမွာမဟုတ္ဘူး ဒါကိုျမဲျမဲမွတ္ထားၿပီး စိတ္ဓါတ္ကို ျပဳျပင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။
Dear Ma Ma,
Totally agree with you. My parents are not from military but my own brother is a military officer who got Master degree from Russia, now he is in front line and also only working fatigue that was master degree holder from Russia. He could not be useful which was relativity with his master degree. I couldn't understand to him why he studied in there for 3 years it's waste of the time that would my concern only for him.
My cousin brother was a leader from NLD and still in the jail since 1989. He was a very famous lawyer and also had given free tution for high school students. His wife was a famous nurse but they dismissed to my sister and law in her duty. I understood my cousin brother who was contributed for people around of us as much as he can when he was out.
Conclusion, If we are living in myanmar could not know our future and could not do nothing, where is the human rights and democracy either military generations or not.
hr .. hr..hr. So funny and joking replies.
You shouldn't compare with Daw Aung San Su kyi.
I will ask some simple questions. Why do you stay in Australia? Are you sure a Burmese citizen?
Most of them are selfish and always shouting for Democracy. Just really really funny things...
ကၽြန္မကို တပ္မေတာ္ မိသားစုက လာတဲ့အတြက္ မယံုဘူးဆုိလို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း တပ္မေတာ္မိသားစုကလာၿပီး ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေနတာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔ ျပန္ေျပာတဲ့စကားမွာ ကၽြန္မေတာ့ ရီစရာမွ ဘာမွ မေတြ႔ပါဘူး။ Anonymous ေတြ႔ရင္လည္း ရီပါ။ ရီတာ အသက္ရွည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာအေထာက္အတား သာဓကမွ မရွိဘဲ မဟုတ္တာေတြကိုေတာ့ မေျပာပါနဲ႔။ ကၽြန္မ တကိုယ္ေကာင္း ဆန္တယ္ ကၽြန္မမဆန္ဘူးဆိုတာ Anonymous က ဘယ္လိုအခ်က္နဲ႔ ၾကည့္ၿပီးေျပာတာလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ နာမည္မေဖၚရဲဘဲနဲ႔ မျမင္ရတဲ့ေနရာကေနၿပီး တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္လို႔ လာေျပာေနတာကို ကၽြန္မမွာ ျပန္ေျဖရွင္းခ်ိန္မရွိဘူး။ ကၽြန္မဗမာဟုတ္မမဟုတ္ ကၽြန္မဘေလာ့ဂ္ကို လာဖတ္ေနမွေတာ့ ေမးေနစရာလိုေသးလား။ ကၽြန္မကို တကုိယ္ေကာင္းဆန္တယ္ ေျပာတဲ့ မ/ကို Anonymous ကေကာ အမ်ားအတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား လုပ္ဖူးလဲ။ ကၽြန္မ Selffish ျဖစ္ရင္ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို အေနသာႀကီးပါ။ ေအာ္စီမွာ ဇိမ္နဲ႔ေနလို႔ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကအေရး ဘာပဲၾကားၾကား မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဘာမွ ၀င္ၿပီး ပါ၀င္ပါတ္သက္ေနစရာ မလိုဘဲ ကို္ယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ေနလို႔ရပါတယ္။ အဲလိုမေနပဲ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတာ စိတ္၀င္စားေနတာ တကိုယ္ေကာင္းမဆန္လို႔ ကိုယ့္တုိင္းျပည္အပူ ကိုယ့္အပူလို႔ သေဘာထားလို႔ မွတ္ပါ။ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့သူ အားလံုးကို စစ္သားပဲျဖစ္ျဖစ္ အရပ္သားပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မေလးစားတယ္။ Anonymous တို႔လို အစြန္းေရာက္တဲ့သူေတြကို စစ္သားပဲျဖစ္ျဖစ္ အရပ္သားပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မ ရြံတယ္မွတ္ထား။ ကဲ - ရီခ်င္ရင္လည္း အူတက္ေအာင္ ရီလုိက္ပါေနာ့္ မတားပါဘူး Anonymous ေရ။
လက္ေဆာင္သြားေပးမယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ေတြမ်ိဳးေတြက ဒီလိုသြားလည္ရင္ ငပိ၊ ငါးေျခာက္ ငံျပာရည္တို႔
=အဲဒီစာေၾကာင္းမွာ ေတြမ်ိဳးကို ေဆြမ်ိဳးလို႕ ျပင္ပါ မငယ္။
ေလးစားလွ်က္-အိိုးေ၀ေအာင္
မငယ္ႏိုင္ရဲ႕အေဖ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ၊ မငယ္ႏိုင္လည္း အိပ္မက္ဆိုးမ်ားမွ လြတ္ကင္းပါေစ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်စ္ခင္တဲ့ မိသားစုနဲ႔ ေရွ႕လမ္းခရီးသာယာပါေစ ေမတၱာပို႔ အားေပးဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ကိုျပည္သူ - ဆုေတာင္းအတြက္ အတိုင္းမသိ ေက်းဇူးတင္၀မ္းေျမာက္ရပါတယ္။ 3/8/11 ေန႔ အေဖ မဆံုးခင္ ၄ ရက္က အေဖနဲ႔ စကားေျပာရေတာ့ အစားအေသာက္ေတြ စားလို႔ေသာက္လို႔ ျပန္၀င္ေနတယ္။ လူတြယ္နဲ႔လမ္းေတာင္ ထေလွ်ာက္ေနၿပီ၊ BBC, VOA အအပါအ၀င္ သတင္းေတြလည္း ေကာင္းေကာင္း နားေထာင္ႏိုင္တယ္၊ စာလည္း ေကာင္းေကာင္း ဖတ္ႏိုင္တယ္ ဆိုလို႔ ေဆးရံုသြားဖို႔ တိုက္တြန္းၿပီး အားေပးတဲ့ စာတေစာင္နဲ႔ ဒီပို႔စ္ေလးကို Print ထုတ္ခိုင္းၿပီး လူၾကံဳနဲ႔ သြားပို႔ခိုင္းတာ ၆ ရက္ေန႔မွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အိပ္ရာထဲျပန္လဲၿပီး ၇ ရက္ေန႔မွာ ရုတ္တရက္ ဆံုးသြားလို႔ ဒီပို႔စ္ကို အေဖ မဖတ္လိုက္ရဘူး။ အားေပးတဲ့စာကိုေတာ့ သိပ္မရွည္ေတာ့ သမီးအငယ္ ဖတ္ျပတာကို နားေထာင္သြားရတယ္လို႔ ေျပာတယ္။
(( ကြၽန္မအေဖက အေကာင္းပကတိႀကီး၊ ဘာမွျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကင္ဆာလို ကုလို႔မရတဲ့ ေရာဂါတခုခု ျဖစ္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အနီးမွာရိွတဲ့ သားသမီးေတြကို အဲဒါ သူတို႔ထင္သလို ေသရမည့္အနာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ရွင္းျပဖို႔ပဲ လိုပါတယ္ )) လို႔ မငယ္နိုင္က ေရးထားတာ ဖတ္မိလို႔ မငယ္နိုင္ အေဖ ျပန္က်န္းမာလာမယ္လို႔ ထင္ထားတာ။
(( မငယ္နိုင္ အေဖရဲ့ က်န္းမာေရး တိုးတက္ေကာင္းမြန္လာပါေစဗ်ာ )) လို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ပတ္က ကြ်န္ေတာ္ ဆုေတာင္းေပးခဲ့တဲ့အတိုင္း ဆုေတာင္းျပည့္မယ္လို႔ ထင္ထားတာ။
မငယ္နိုင္ အိမ္ကို ဒီတေခါက္ လာလည္ေတာ့ မငယ္နိုင္အေဖ မရိွေတာ့ဘူး။ ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း ျဖစ္ေနလို႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။
ဘယ္လို ျဖစ္သြားတာလဲ၊ မငယ္နိုင္။ ျမန္လိုက္တာ။
ေကြးေသာလက္ မဆန္႔မီ၊ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ ျဖစ္နိုင္တဲ့ သခၤါရသေဘာကို သိေပမယ့္ ဒီေလာက္ႀကီး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျဖစ္သြားမယ္လို႔ေတာ့ မထင္ခဲ့မိဘူးဗ်ာ။
မငယ္နိုင္ အေဖ ေကာင္းရာမြန္ရာကို ေရာက္ပါေစဗ်ာ။
အေဖအတြက္ ဆုေတာင္းအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဂရမ္မာၾကာရြက္။ ခါတိုင္းဆို ခံစားရတာကို ဘေလာ့မွာ ေရးခ်ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီတခါေတာ့ ေရးစရာ စကားလံုး ရွာမရေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္သြားလို႔ ပို႔စ္မတင္ျဖစ္ဘူး တလျပည့္ဆြမ္းသြပ္တဲ့အခ်ိန္မွပဲ တင္မယ္လို႔ စဥ္းစားထားပါတယ္။
နာေရးသတင္းေမးလို႔ ေျဖရရင္ေတာ့ အေဖက ေက်ာက္ကပ္ ပ်က္စီးေနတယ္လို႔ သူဆံုးၿပီးမွ ကၽြန္မ သိရပါတယ္။ ေက်ာက္ကပ္ ျပႆနာရွိတယ္ဆိုတာ ေစာေစာသိခဲ့ရင္ေတာ့ Options ေတြ ဘာရွိတယ္ဆိုတာ ေျပာျပၿပီး ကုလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ ဒီေနရာမွာ ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္ရမယ္ဆိုတာ သူ႔ကံက ပါလာတဲ့အတိုင္းပဲ ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ကၽြန္မ ေျဖသိမ့္လိုက္ပါတယ္။ အေဖ ကၽြန္မနဲ႔ အဆက္သြယ္ ရၿပီးေနာက္ပိုင္း အစားအေသာက္ ျပန္၀င္ၿပီး တကယ္လည္း ျပန္က်န္းမာလာခဲ့ပါေသးတယ္။ အေဖ နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရၿပီး အရင္ျပခဲ့တဲ့ ေဆးရံုကိုျပန္ျပဖို႔ ကၽြန္မတိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ သူကလည္း အစားအေသာက္ နည္းနည္း ၀င္ၿပီး ထႏိုင္လာရင္ ျပန္သြားမယ္လု႔ိ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရြာက လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး သိပ္ခက္ခဲတယ္။ မိုးရာသီလည္း ျဖစ္ေတာ့ ပိုဆိုးပါတယ္။ အိပ္ရာက ထမႏိုင္ေတာ့ သြားလာလႈပ္ရွားဖို႔ သူမ်ားကို မီခိုအားျပဳရတာ အားနာပံုရပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္း မသြားေသးဘဲ နည္းနည္း ေနေကာင္းမွ သြားဖို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီအေတာအတြင္း ေဗာဇၩဂၤသုတ္ကို ညမနက္ရြတ္ရင္း ကၽြန္မ ဆုေတာင္းေပးေနခဲ့တယ္။ ၃ ရက္ေန႔ ဖုန္းဆက္ေတာ့ အေပၚမွာ ကိုျပည္သူကို ကၽြန္မ ေျပာထားသလို အေကာင္းပကတိပဲ။ ကၽြန္မလည္း ေဆးရံုသြားရင္ ဆရာ၀န္ကို ေပးဖုိ႔စတေစာင္၊ ေဖေဖအတြက္ တေစာင္နဲ႔ သားေမြးေန႔တုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြ ကၽြန္မတို႔ မိသားစု ဓါတ္ပံုေတြကို လူၾကံဳနဲ႔ လာပို႔ခိုင္းမယ္ ေနာက္ေန႔ေရာက္မယ္၊ အေဖေစာင့္ေနပါလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ၆ ရက္ေန႔ သူ႔ဆီ စာေတြ ဓါတ္ပံုေတြ ေရာက္ေတာ့ အိပ္ရာေပၚ ျပန္လဲေနၿပီး မ်က္လံုးေတြ မျမင္ရေတာ့ဘူး နားေတာ့ ေကာင္ေကာင္း ၾကားေနေသးလို႔ ဖတ္ျပရတယ္လို႔ သိရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္ဘက္ ကၽြန္မ ဖုန္းဆက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သတိလစ္ေနၿပီ၊ ခ်က္ခ်င္း ေဆးရံုတင္ဖို႔ အိမ္ကလူေတြကို ကၽြန္မတိုက္တြန္းေပမဲ့ မတင္ျဖစ္ဘဲ ေနာက္ေန႔ ၇ ရက္ေန႔မွာ ဆံုးသြားပါတယ္။ ေမာင္ႏွမေတြအထဲမွာ ကၽြန္မနဲ႔အတူ အိမ္က အတူတူထြက္လာတဲ့ တေယာက္နဲ႔ ေပ်ာက္ေနတဲ့ ေမာင္ေလးတေယာက္ ဒီသံုးေယာက္ကလြဲရင္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနတဲ့ သားသမီးေတြ အားလံုး သူ႔ရဲ့ ေနာက္ဆံုးခရီးကို လိုက္ပို႔ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ့ တခါက ကၽြန္မဇာတ္လိုက္ဆိုတဲ့ ဒီပို႔စ္ေလးကို သူမဖတ္သြားလိုက္ရတာနဲ႔ သားအခုေလာက္ ႀကီးေနတဲ့ ဓါတ္ပံုကို သူမၾကည့္သြားလုိက္ရ၊ ကၽြန္မ ရင္ဖြင့္ခ်င္တာေတြကို ရင္မဖြင့္လုိက္ရ၊ အျပစ္ရွိတယ္ထင္ရင္ ခြင့္လြတ္ပါလို႔ မေတာင္းပန္လိုက္ရလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာကလြဲရင္ ကၽြန္မအေဖ ေနာက္ဆံုးခရီးဟာ အစစအဆင္ေျပလို႔ ကၽြန္မ ေက်နပ္ပါတယ္။ ဂရမ္မာၾကာရြက္ရဲ့ ဆုေတာင္းအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဪ အစ္မငယ္ဘဝက ေတာ္ေတာ္က်န္းတာပဲေနာ္။ အစ္မကိုေလးစား၊ ဂုဏ္ယူပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
မငယ္နိုင္ရဲ့ ေမြးသဖခင္ႀကီး ေကာင္းရာ ဘံုဘ၀ ေရာက္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္း လိုက္ပါတယ္။
မငယ္နိုင္ရဲ့ ေမြးသဖခင္ႀကီး ထြက္ခြာသြားတာ တလျပည့္တဲ့ရက္မွာ ဇာတိ၊ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏ ကို ဆင္ျခင္သြားပါတယ္။
က်န္ရစ္သူ သားသမီးမ်ား ျဖစ္တဲ့ မငယ္နိုင္ နဲ႔ မငယ္နိုင္ရဲ့ ေမာင္နွမ မိသားစုမ်ားက မငယ္နိုင္ရဲ့ ေမြးသဖခင္ႀကီး အတြက္ ရည္စူးျပီး ျပဳခဲ့သမွ် ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အဝဝ အတြက္လည္း သာဓု ေခၚလိုက္ပါတယ္။
သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓု ပါ။
အာယု
ႊအရမ္းေကာင္းတယ္ မ ငယ္ေရ။
အရမ္းေကာင္းတယ္ တစ္ခါမွ မဖတ္ရဘူး။ ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္။
Post a Comment