အတာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္တရ

စာေရးခ်င္စိတ္မရွိတာနဲ႔ စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘေလာ့ဂ္မွာလည္း ကိုယ္တိုင္ေရး ပို႔စ္မတင္ျဖစ္ပဲ ျပန္ေဖၚျပတဲ့ပို႔စ္ေတြပဲ တင္ေနရာကေန ဒီေန႔ေတာ့ အင္မတန္မွ ရင္းႏွီးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေမေဟာင္းတဦးရဲ့ ေမြးေန႔ဆိုတာ သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေတာ္လွန္ေရးမွာ သူမနဲ႔ ဆံုစည္းပတ္သက္ခဲ့ရစဥ္က အမွတ္တရေလး တခု ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္လာၿပီး ေတာတြင္းအေတြ႔အၾကံဳေလးေတြကိုလည္း ျပန္လည္ လြမ္းဆြတ္တသရင္း သူမအတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ အျဖစ္ သေဘာထားၿပီး ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးျဖစ္ပါတယ္။ သူမကေတာ့ ဧၿပီလ တရက္ေန႔ ေမြးေန႔ရွင္ တဦး တခ်ိန္က ABSDF ဘုရားသံုးဆူစခန္း တပ္ရင္း (၁၀၁) က ေတာ္လွန္ေရး ရဲေမတဦး ျဖစ္သူ အတာတဲ့။ နာမည္က ေယာက္်ားဆန္သလို လူကလည္း ေယာက္်ားဆန္ဆန္ပဲ ေနတတ္ၿပီး အတာ့ဟိုတုန္းက သြားလာလႈပ္ရွားပံုကို အခုထိ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ အတာေမြးေန႔ အႏွစ္တရာတိုင္ေအာင္ က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းႏုိင္ပါေစ၊ အခက္အခဲမွန္သမွ်ကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ပါေစလို႔ ဒီပို႔စ္နဲ႔အတူ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

အတာ ကၽြန္မတို႔ တပ္ရင္းကို ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္အခါေတြကို ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႔ရမွာ မဟုတ္သလို အတာျပန္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း သူ႔ရဲ့ ကၽြန္မတို႔တပ္ရင္းမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ရဲေမေတြအေပၚ ထားရွိတဲ့ ေစတနာေတြကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အတာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္တရေလးေတြ ကၽြန္မမွာ ေျပာစရာ မကုန္ေအာင္ ရွိတဲ့အထဲက အမွတ္ရစရာ အနည္းငယ္ကိုပဲ ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အတာ ကၽြႏ္မတို႔ တပ္ရင္းကို စေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္က ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ကၽြန္မတို႔ တပ္ရင္း (၂၀၁) မင္းသမီးစခန္းမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ABSDF ဒုတိယအၾကိမ္ ညီလာခံမတိုင္ခင္ ေအာက္တိုဘာမွာထင္ပါတယ္။ သူမကို စေတြ႔ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမက ကၽြန္မထက္ လူေရာအသက္ေရာ ငယ္ပံုရေပမဲ့ အစစအရာရာမွာ သြက္လက္ခ်ာခ်ာပံုရၿပီး ကၽြန္မအပါအ၀င္ ကၽြန္မတို႔တပ္ရင္းက ရဲေမေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားထက္ ဗဟုသုတ ပိုၾကြယ္ပါတယ္။ စာေလး ကဗ်ာေလးေတြလည္း ေရးတတ္ေတာ့ သူတို႔စခန္းက ထုတ္တဲ့ စာေစာင္ေတြထဲမွာ သူမနာမည္နဲ႔ ကဗ်ာေလးစာေလးေတြကိုလည္း သူမကိုမေတြ႔ဖူးခင္ကပင္ ကၽြန္မ ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အျပင္မွာ လူခ်င္းေတြ႔ေတာ့ အေရးအသားတင္မက စကားအရာမွာေရာ လူေရွ႔သူေရွ႔မွာ ေျပာရဲဆိုရဲတာပါ အခ်က္က်က် ေျပာတတ္ၿပီး အစစအရာရာမွာ ကၽြန္မတို႔ထက္ သာတာကို ေတြ႔ရေတာ့ သူ႔ကို ေလးစားအားက်မိပါတယ္။ အတာက ဒီလိုေကာင္းတဲ့ေနရာမွာပဲ ကၽြန္မတို႔ထက္သာတာ မဟုတ္ဘူး မေကာင္းတဲ့ တျခားတဘက္မွာ အတာဟာ စြာတဲ့ေနရာ ရန္ျဖစ္တဲ့ေနရာမွာလည္း ကက္ကက္လန္ေအာင္ ရန္ျဖစ္တတ္တဲ့ေနရာမွာလည္း သူမက ကၽြန္မတို႔ထက္ သာတာအမွန္ပဲ။

အတာဟာ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ အင္မတန္ ျပင္းထန္သူ ျဖစ္ၿပီး ကၽြန္မတို႔ တပ္ရင္းကို ေရာက္လာရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို သူမေျပာျပခ်က္အရ သူမတို႔တပ္ရင္းမွာ မိန္းကေလးဆိုလို႔ ရည္းစားထားၿပီး ေယာက္်ားရသူရ၊ ထြက္တဲ့သူထြက္နဲ႔ မိန္းကေလးအေဆာင္မွာ သူမတေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့လို႔ တျခားရည္ရြယ္ခ်က္တူ ရဲေမေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရး ဆက္လုပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ မိန္းကေလးမ်ားမ်ားရွိတဲ့ ကၽြန္မတို႔ တပ္ရင္းကို ေရာက္လာတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ သူမကို ကၽြန္မ ပထမဆံုး ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း သတိထားမိတာက သူမကစကား အင္မတန္ကို မ်ားၿပီး စကားလံုးနည္းနည္းၾကီးတာကို သိပ္ဘ၀င္မက် ျဖစ္မိေပမဲ့ သူမရဲ့ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးတို႔ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္ပါတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မတို႔ ေခါင္းထဲမွာ မရွိတာေတြ သူမမွာ ရွိေနတာကို ေတြ႔ၿပီး ေလးစားမိတာေတာ့ အမွန္ပဲ။

ၿပီးေတာ့ ေရာက္တဲ့ေန႔မွာ ကၽြန္မတို႔လို တေနရာကေန တေနရာကို အၾကာၾကီးကားစီးလာလို႔ ကားမူးၿပီး ႏႈံးေနတဲ့ အရိပ္အေရာင္ လံုး၀မရွိဘဲ သူမနဲ႔ ဟိုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္လာခဲ့တဲ့ ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖၚေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ရလို႔ ေျပာေနသလိုမ်ိဳး စကားကို ေရပက္မ၀င္ေအာင္ ေျပာၿပီး ကၽြန္မတို႔အားလံုးကို သူမတေယာက္တည္း စကား၀ိုင္းနဲ႔ ထိန္းထားတာကို ၾကည့္ၿပီး သူမမွာ ေနရာသစ္တခုကို ေရာက္လို႔ စိတ္အားငယ္တာတို႔ သူမ်ားအထင္ေသးမွာကို ေၾကာက္ရြ႔ံေနတဲ့ အရိပ္အေရာင္ လံုး၀မေတြ႔ဘဲ ရဲတင္းလွတာကို တကယ္ပဲ အတုယူဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်မိတယ္။ ကၽြန္မဆိုရင္ေတာ့ မိမိတခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာသစ္နဲ႔ မ်က္ႏွာစိမ္းေတြေရွ႔မွာ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတာ့ သူမေလာက္ ရဲရဲတင္းတင္း ရွိမွာမဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါအျပင္ ေတာ္လွန္ေရးကာလမွာ ေတာ္လွန္ေရးထက္ အေရးၾကီးတာ ဘာမွမရွိဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ရဲေမေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္တဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္မနဲ႔ တူေနျပန္ေတာ့ သူမ ဘယ္ေလာက္ပဲ စကားလံုးၾကီးၾကီး ဒီတခုတည္းနဲ႔တင္ သူမနဲ႔ ကၽြန္မက လက္တြဲလို႔ရသူ အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ ကၽြန္မ သူမကို ခင္သြားတယ္။

ဒါေပမဲ့ တခါတခါ သူမက အိမ္ေထာင္ျပဳတာကို ဆန္႔က်င္တာတင္မကဘဲ ရည္းစားထားတဲ့မိန္းကေလးေတြကို အျပင္းအထန္ ရႈပ္ခ်တဲ့ စကားကိုလည္း သူမဆီက ၾကားရျပန္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ တပ္ရင္းမွာလည္း ရည္းစားထားတဲ့ ရဲေမေတြ ရွိေနလို႔ တခါတခါ မ်က္ႏွာပူရၿပီး အဲဒီရဲေမေတြက သူ႔ကို အျမင္ကပ္မွာစိုးလို႔ အတာေရ ရည္းစားထားကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ဘာမွ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး ျဖစ္တာမွမဟုတ္ဘဲ သဘာ၀ကိုလည္း တားလို႔ရတာမဟုတ္ေတာ့ ဒါကိုေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႔ ထားလိုက္ပါဟယ္ အိမ္ေထာင္မျပဳရင္ ေတာ္ပါၿပီလို႔ ေျပာျပၿပီး ၀င္တားရတဲ့ အခါေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ သူက ကၽြန္မ တားတာကို ရပ္ဖို႔ေနေနသာသာ ေျပာရမယ္ မငယ္ေရ ေျပာရမယ္ မငယ္က ဘာသိလို႔လဲ အဲဒါၿပီးရင္ ေနာက္တဆင့္ တက္လာမွာ ၿပီးရင္ ဒါေတြဒါေတြ ျဖစ္လာမယ္ ဆိုၿပီး သမီးတေကာင္ ႏြားတေထာင္ဆိုတဲ့ စကားပံုအထဲကအတိုင္း မိခင္စကား နားမေထာင္တဲ့ သမီးေပါင္းမ်ားစြာကို ပဲ့ကိုင္ထိန္းေက်ာင္းလာရတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳရွိ ၀ါရင့္မိခင္ၾကီးတေယာက္ ေလသံနဲ႔ ဆက္ေျပာေနတတ္ေတာ့ တားမိမွပဲ ပိုဆိုးသြားၿပီ ဆုိၿပီး ကၽြန္မပဲတိတ္တိတ္ေနတဲ့နည္းနဲ႔ သူ႔ကို အရႈံုးေပးလုိက္ရပါတယ္။ သူမက မိန္းကေလးလို ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေႏွာင္းေႏွာင္းမရွိ ဆံပင္တိုတိုနဲ႔ ေယာက္်ားေလးလို က်ားက်ားယားယား သြားလာလႈပ္ရွားတတ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔တပ္က တခ်ိဳ႔ ရဲေဘာ္ေတြထဲကလည္း မိန္းကေလးက မိန္းကေလးလိုမေန လူေသးသေလာက္ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားလံုးကလည္း လူနဲ႔မလိုက္ စကားလံုးပိေသမယ္လို႔ ေျပာၿပီး သူမတပ္ရင္းကို ေရာက္ၿပီး တလေတာင္ မျပည့္ခင္ အျမင္ကပ္ၾကသူေတြ ရွိေတာ့ သူက ငယ္ေပမဲ့ ဗဟုသုတရွိတယ္ အဲလိုမေျပာပါနဲ႔လို႔ တခါတခါ ေျပာရတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူမ ကၽြန္မတို႔ တပ္ရင္းကို ေရာက္လာၿပီး မၾကာခင္မွာ ဒုတိယအၾကိမ္ ညီလာခံ က်င္းပတဲ့အခ်ိန္ ႏို၀င္ဘာလ ေရာက္လာေတာ့ KNU က ကၽြန္မတို႔ တပ္ရင္းကေန စက္ေလွနဲ႔ မိႏွစ္သံုးဆယ္ခန္႔ ေမာင္းရၿပီး၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ တနာရီခန္႔ ေလွ်ာက္ရတဲ့ KNU တပ္မဟာ ၄ ခရိုင္ၿမိဳ႔ျဖစ္တဲ့ ထီးထာမွာ ေနရာေပးပါတယ္။ ဒီညီလာခံမွာ ABSDFတပ္ရင္း (၆၀၁) ပအို႔နယ္ေျမက မသက္သက္လြင္ေခၚ မသက္က တဦးတည္းေသာ အမ်ိဳးသမီး ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ တပ္ရင္း (၂၀၁) မင္းသမီးစခန္း၊ တပ္ရင္း (၂၀၄/၂၀၅) ေသ့ေဘာဘိုးစခန္းနဲ႔ တပ္ရင္း (၂၀၇) ေရေက်ာ္စခန္း စတဲ့မိန္းကေလးမ်ားစြာ ရွိတဲ့ စခန္းေတြက ညီလာခံကို ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တေယာက္မွ မလာဘဲ ရဲေမတဦးပဲ ရွိတဲ့ တပ္ရင္း (၆၀၁) ပအို႔နယ္ေျမက သူတို႔ရဲ့ တဦးတည္းေသာ ရဲေမကို ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ေရြးခဲ့တာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ တပ္ရင္း (၆၀၁) ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ သမိုင္း၀င္ လုပ္ရပ္အျဖစ္ အခုခ်ိန္မွာ မွတ္တမ္းတင္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔တပ္ရင္းက အမ်ိဳးသမီး ညီလာခံ ကိုယ္စားလွယ္ မပါေပမဲ့ အဲဒီ ညီလာခံမွာ ကၽြန္မအပါအ၀င္ အေဆာင္က ရဲေမတခ်ိဳ႔ကို ညီလာခံ အေထာက္အကူျပဳအဖြဲ႔မွာ တာ၀န္ေပးေတာ့ ေဆးတပ္ဆြယ္က ကၽြန္မနဲ႔ မ၀င္း၀င္းမူကို ညီလာခံ ေဆးခန္းမွာ တာ၀န္ေပးၿပီး ဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ ရံုးအဖြဲ႔က ငါးေယာက္ကို မွတ္တမ္းတင္အဖြဲ႔မွာ တာ၀န္ေပးေတာ့ စုစုေပါင္း ရဲေမ ၇ ေယာက္ ညီလာခံ အေထာက္အကူျပဳအဖြဲ႔မွာ တာ၀န္က်ၿပီး တပ္ရင္းကေန ညီလာခံ က်င္းပတဲ့ ထီးထာမွာပဲ ေျပာင္းၿပီးလာေနခဲ့ရတယ္။

ညီလာခံေကာ္မရွင္က ေနရာခ်ေပးတဲ့ ေဆးခန္းလုပ္ထားတဲ့ အိမ္ေရွ႔မွာ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ သစ္ပင္ႏွစ္ပင္နဲ႔ ေအာက္မွာ ထိုင္ခံုရွည္တခု အျပင္ တျခားထိုင္စရာ လႊနဲ႔ျဖတ္ထားတဲ့ သစ္လံုးၾကီးၾကီးတလံုးလည္း ရွိပါတယ္။ ေန႔လည္ေန႔ခင္း သစ္ပင္ႏွစ္ပင္ကို ပုခက္ဆြဲၿပီးလည္း အိပ္လို႔လည္းရပါတယ္။ ေဆးခန္းရဲ့ ဘယ္ဘက္ မ်က္ေစာင္းထိုးမွာ ေဆးလိပ္နဲ႔ မုန္႔အေျခာက္မ်ိဳးစံုလည္း ရႏိုင္တဲ့ ကုန္စံုဆိုင္တဆိုင္ ရွိသလို ညာဘက္မ်က္ေစာင္းထိုးမွာလည္း ကြပ္တီယို (ထိုင္းဆန္ေခါက္ဆြဲ) ဆိုင္ ရွိေတာ့ ေဆးခန္းေရွ႔ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ဆိုင္လာတဲ့သူေတြ၊ ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးခန္းလာတဲ့လူေတြက အျမဲမျပတ္ ရွိပါတယ္။ ညီလာခံစၿပီး တရက္ ႏွစ္ရက္ခန္႔ၾကာေတာ့ တေန႔မွာ အတာနဲ႔ တျခားေဆးအဖြဲ႔က တခ်ိဳ႔က ညီလာခံရွိရာ ထီးထာကို လည္ရင္းပတ္ရင္း ေရာက္လာၾကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ေန႔လည္စာ ထမင္းစားအခ်ိန္နဲ႔ ၾကံဳတာနဲ႔ အတာတို႔ကို ကၽြန္မတို႔ ထမင္းသြားစားစဥ္ ေဆးခန္းခဏ ၀ိုင္းၾကည့္ေပးဖုိ႔ ေျပာၿပီး ကမ္းနားဘက္မွာ ရွိတဲ့ မီးဖိုေဆာင္မွာ ထမင္းသြားစားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျပန္လာေတာ့ အတာတေယာက္ အၾကီးအက်ယ္ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ အမူအယာနဲ႔ ေသနာေကာင္ ငါတို႔တပ္ကို ဘာထင္ေနလဲမသိဘူး အဲဒီေကာင္ ငါနဲ႔ေတြ႔မယ္ဆိုၿပီး အခုပဲ ႏွပမ္းဆင္းလံုးေတာ့မလိုနဲ႔ က်ံဳး၀ါးေနတာေတြ႔လို႔ ဟဲ့ အတာဘာျဖစ္တာလဲ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေဒါသထြက္ေနရတာလဲ လို႔ေမးေတာ့ ဟိုေကာင္စုတ္ေပါ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္ရင္းအေၾကာင္း မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာေနတာ သြားၿပီး ပညာေပးမွ ျဖစ္မယ္လုပ္ေနလို႔ မနည္း တားထားရပါတယ္။


သူေျပာတဲ့ ေကာင္စုတ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွန္းေတာ့ မသိဘူး ေဆးခန္းေရွ႔က သစ္ပင္ေအာက္မွာ ထိုင္ေနၾကတဲ့ သိသူေရာ မသိသူပါ လူေလးငါးေျခာက္ေယာက္ခန္႔မွာ ရွိေနပါတယ္။ ကၽြန္မက သိသူေတြနာမည္ကို ေခၚၿပီး ေမးေတာ့ တေယာက္မွ မဟုတ္ဘူး ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ေဘးက ၾကြက္စုတ္လိုအေကာင္ကို ေျပာတာ ဆိုလို႔ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္မက ပိုၿပီး စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဥကၠဌ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ အေထြေထြအတြင္းရင္းမွဴး ကိုသန္း၀င္းက တပ္ရင္းကို ေရာက္ဖူးလို႔ ေတြ႔ဖူးၿပီးၿပီ။ ဒုဥကၠဌ ႏွစ္ေယာက္အနက္ ဦးယုႏြယ္က ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ေတြမွာ ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးခန္းလာၿပီး ေဆးေတာင္းလို႔ ေတြ႔ဖူးၿပီးၿပီ။ အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ ေဒါကတာႏိုင္ေအာင္ တေယာက္ကိုပဲ မေတြ႔ဖူးေသးတာ က်န္ေတာ့တယ္။ အခုေတာ့ ဒီသစ္ပင္ေအာက္မွာ ရွိေနတဲ့အထဲက ကၽြန္မမသိတာ သံုးေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိတဲ့အထဲမွာ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္လည္း တေယာက္ပါတယ္ဆိုေတာ့ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ပံုလို႔ ကၽြန္မ စိတ္ကူးထဲက ခန္႔မွန္းမိတဲ့ပံုနဲ႔ တူတာ တေယာက္မွ မေတြမိ႔ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္မက အတာရဲ့ ဇာတ္ေကာင္ ေသနာေကာင္ဆိုသူကို စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ကို ရည္ညြန္းၿပီး ဘယ္တေယာက္လဲ အတာလို႔ ထပ္ေမးေတာ့ မငယ္ကလည္း ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ေဘးက ေသနာေကာင္ပါလို႔ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ ေျပာရမလဲလို႔ စိတ္မရွည္တဲ့ ေလသံနဲ႔ ေျပာလို႔ ကၽြန္မကလည္း ဟဲ့ နင့္ေသနာေကာင္ကို ငါစိတ္မ၀င္စားဘူး ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္က ဘယ္တေယာက္လဲလို႔ ေမးတာဆိုမွ အံ့ၾသတဲ့ အမူအရာနဲ႔ ကၽြန္မကို ၾကည့္ၿပီး မငယ္ကလည္း ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ကိုေတာင္ မသိဘူးလား ဟိုမွာ စာရြက္ကိုင္ထားတဲ့တေယာက္ေလ လို႔ ေျပာလိုက္မွ ကၽြန္မလည္း အတာေျပာတဲ့ ေသနာေကာင္ဆိုတာ သူပဲျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ထားတဲ့ စာရြက္ကိုင္ထားတဲ့သူကို တအံ့တၾသ ေငးၾကည့္ၿပီး ေအာ္.. ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ဆိုတာ သူလား ငါတို႔အဖြဲ႔အစည္းက ဒုဥကၠဌ ဆိုသူကလည္း လူနဲ႔ နာမည္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မလိုက္ဖက္ပါလားေနာ့္လုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနမိတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဆံပင္ေတြ ဘာေတြညွပ္ၿပီးေတြ႔ရတဲ့ ပံုမွွာပဲ ကၽြန္မ မ်က္စိထဲမွာ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ဟာ ဒုဥကၠဌနဲ႔ နည္းနည္းတူသြားတယ္။ အတာျပလို႔ ပထမဦးဆံုး ေတြ႔ဖူးတဲ့ပံုကေတာ့ လူက ပိန္ကပ္ကပ္ ဆံပင္ခပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ၿမိဳ႔က လမ္းသလားေနတဲ့ လမ္းသရဲတေယာက္လိုပဲ ေတြ႔ရေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြးရင္ အဘျမ၀တီရဲေခါင္ရဲ့ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းကို စေတြ႔ဖူးစဥ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွန္း မသိခင္က ဒီလူဟာ ရူးေပါေပါ၊ ေၾကာင္ေတာင္ကန္း ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်တာကို သြားသတိရမိတယ္။
အတာအေၾကာင္းကို ျပန္ဆက္ရရင္ အတာေျပာတဲ့ ေသနာေကာင္ ဆုိသူကို ညီလာခံရဲ့ ေနာက္ရက္ေတြမွာ မေတြ႔ရေတာ့ဘဲ သူျပတဲ့အခ်ိန္အမွတ္တမဲ့ပဲ ေတြ႔ဖူးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ ၉ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွာ Alternative Asean အဖြဲ႔မွာ BWU က အလုပ္သင္အေနျဖင့္ ကၽြန္မ ဘန္ေကာက္ကို မလာခင္ အဲဒီတုန္းက ဗဟိုဌာနခ်ဴပ္ စီမံခန္႔ခြဲေရးကို တာ၀န္ယူေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ကို အဲဒီအခ်ိန္က အတာေျပာတဲ့ ေသနာေကာင္ဆိုသူနဲ႔ နည္းနည္းဆင္သလိုရွိလို႔ ကၽြန္မက သူ႔ကို ဒုတိယအၾကိမ္ ညီလာခံကာလက တပ္ရင္းအားလံုးကို ကုိယ္စားလွယ္ေတြကို ကၽြန္မ သိေတာ့ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္စားလွယ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ သိတယ္ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတုန္းက တျခားကိစၥနဲ႔ မင္းသမီးစခန္းကို ေရာက္ဖူးသလားလို႔ စကားစပ္မိၿပီး ေမးျဖစ္တယ္။ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ့ မပါဘူး ဒါေပမဲ့ အဲဒီတုန္းက သူ တရက္ ေရာက္သြားတယ္ ခဏပဲၾကာတယ္ အဲဒီခဏေလးမွာ မွတ္မွတ္ရရပဲ ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ ေကာင္တမေကာင္ စြာက်ယ္စြာက်ယ္နဲ႔ အသားလြတ္ၾကီး လာေကာတာ ခံလိုက္ရလို႔ ထီေပါက္ၿပီမ်ား ေအာက္ေမ့တယ္၊ အဲေလာက္စြာတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တခါမွမေတြ႔ဖူးဘူးလို႔ အရြမ္းေတြေဖါက္ၿပီး ကၽြန္မကို ျပန္ေျပာျပလို႔ ႏွစ္ေယာက္သား အတာစြာတဲ့အေၾကာင္း ေျပာၿပီး ရီျဖစ္ေသးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မ တားေနတဲ့အၾကားက အတာဘယ္အခ်ိန္ ရန္သြားေတြ႔လိုက္တယ္ဆိုတာ မသိလိုက္ဘူး။ ကၽြန္မကလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ကို အတာေျပာတဲ့ ေသနာေကာင္လုိ႔ ထင္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ေသနာေကာင္ဆိုသူကို အခုမွပဲ တိတိက်က် သိရေတာ့တယ္လို႔ ဟာသအျဖစ္ ျပန္ေျပာျဖစ္တယ္။ အမွန္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ဘုရားသံုးဆူ တပ္ရင္း (၁၀၁) ကြဲတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာၾကတာ ညီလာခံလာတက္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေျပာၾကပါတယ္ သူတေယာက္တည္းမဟုတ္ပါဘူး။ အတာကေတာ့ သူ႔ေျပာတဲ့ ေသနာေကာင္ဟာ ဘယ္သူဆိုတာ အခုထိ သိခ်င္မွ သိမယ္။ ေသနာေကာင္လို႔ အေျပာခံရသူကေတာ့ အတာဘယ္သူလဲဆိုတာ ကၽြန္မ ေျပာျပလို႔ သိသြားပါတယ္။ အတာမသိေပမဲ့ အဲဒီခ်ိန္က ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္မွာ စီမံခန္႔ခြဲေနသူ ဗဟိုဦးေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္ကို အဲဒီတုန္းက ABSDF ရဲ့ မယ္ရယ္ ဗဟိုဌာနခ်ဴပ္မွာ ရွိတဲ့သူေတြေတာ့ သိၾကမွာပါ။ အတာေတာ္ပံု ထက္ပံုကိုလည္း ေျပာၿပီးၿပီ အတာစြာပံုကိုလည္း ေျပာၿပီးၿပီ။ အတာတေယာက္ ဟိုတုန္းကလို ေတာ္ေနစြာေနေသးလားဆိုတာ ကၽြန္မ မသိပါ။ ဟိုတုန္းကလို မစြာရင္ေန ဟိုတုန္းကထက္ ပိုေတာ္ပိုထက္ၿပီး ဘ၀လမ္းခရီးမွာ ေတြ႔ရတဲ့ အခက္အခဲ ဆူးေညွာင့္ခလုတ္ အားလံုးကို လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

ံHappy Birthday အတာ

Posted in: ABSDF ေတာတြင္းဘ၀ပံုရိပ္