အသိႏွင့္အသိတရား

ဘေလာ့ဂ္ေလာကမွာ ဘေလာ့ဂ္ေမာင္ႏွမေတြ အခ်င္းခ်င္း ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈႏွင့္ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ လကၡဏာကို ေဆာင္ၿပီး စိတ္၀င္တစား Tag ၾကတာဟာ ေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ေလးတခုလို႔ ကၽြန္မ ယူဆပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ေလးတေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေမာင္မိုးက ကၽြန္မကို အသိတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး Tag လိုက္ေတာ့ အစပထမေတာ့ ဘာေရးရမွန္းမသိလို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ေခါင္းစားသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့...

ကၽြန္မဘ၀မွာ ထူးထူးျခားျခား အသိတရားရရွိခဲ့တာ ဗုဒၶာသာကို ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္သြားတဲ့ ဘာသာေရးအသိတရားနဲ႔ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးကို ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္သြားတဲ့ ႏုိင္ငံေရး အသိတရားဆိုၿပီး ဘ၀တဆစ္ခ်ိဳးကို ျဖစ္ေစတဲ့ အသိတရား ႏွစ္ခုကို သြားၿပီး သတိရပါတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသိတရားကို မွ်ေ၀လိုတဲ့ ဆႏၵပိုၿပီး ျပင္းျပေပမဲ့ လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ အကိုက္ညီဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး လူမုန္းသမားမ်ားၿပီး အဆဲလည္းခံရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသိတရားကိုပဲ ေရးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီပို႔စ္မွာ ကၽြန္မက အသိတရားနဲ႔ အသိကို ႏွစ္ပိုင္းထားၿပီး အသိ ဆိုတာ အမွန္အမွားဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မပါဘဲ သာမန္အတိုင္း စိတ္အာရံုထဲမွာ သိထားတာကို ရည္ညြန္းပါတယ္။ အသိတရား ဆိုတာကေတာ့ အသိေနာက္မွာ တရားပါလာၿပီမို႔ မွန္ကန္တယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ အသိကိုပဲ ရည္ညႊန္းခ်င္ပါတယ္။

အသိ

မဆလ လက္ထက္က ျမန္မာျပည္ရဲ့ ေတာစြန္အံုဖ်ား တေနရာမွာ ႀကီးျပင္းၿပီး စာၾကည့္တိုက္မရွိ ေလ့လာမွတ္သားစရာ ရွားပါးတဲ့ ေနရာမွာ ပညာသင္ၾကားလာခဲ့ရေပမဲ့လည္း ကၽြန္မ အသိမွာ ငယ္ငယ္တုန္းက စၿပီး မ်ိဳးခ်စ္စိတ္၊ ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္ ဆိုတာေတြကို မူလတန္းအရြယ္ကတည္းကေတာင္ အိမ္က အေဖနဲ႔ ေက်ာင္းကဆရာဆရာမေတြက ရိုက္သြင္းေပးခဲ့လို႔ ရခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ရိုက္သြင္းေပးခဲ့လို႔သာ ကၽြန္မမွာ အမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥေတြကို တခ်ဳိ႕ေတြလို မိမိနဲ႔မဆိုင္သလို ေနႏိုင္စြမ္းမရွိဘဲ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္တဲ့ စိတ္ဗီဇကို သူတို႔ေတြရဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ အေမြရခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္မ ငယ္ငယ္က ကၽြန္မ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ မိသားစုေတြဟာ ထမင္းတလုပ္စားဖို႔အေရး ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ၿငီးတြားသံေတြကို သတိထားမိပါတယ္ (ဟိုတုန္းကထက္ အခုပိုဆိုးပါတယ္)။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တခုခု လုပ္ရင္ ငယ္စဥ္ႀကီးလိုက္ လာတ္ထိုးရတာေတြကို ပံုမွန္လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ အစဥ္အလာႀကီးလို ျဖစ္ေနတာကို သိရွိထားပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက စစ္တပ္က ကၽြန္မတို႔ ေဒသတ၀ိုက္မွာ အျမဲတမ္း ျဖတ္သြားျဖတ္လာရွိၿပီး တပ္စြဲထားတဲ့ ရြာေတြမွာ ျပႆနာ သိပ္မရွိေပမဲ့ တပ္မစြဲထာတဲ့ ရြာထဲ စစ္တပ္၀င္ရင္ ရြာကို မေကာင္းဆိုးရြား နာနာဘ၀ေတြ ၀င္တာထက္ ပိုၿပီး ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ႏိုင္လွတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဟိုဘက္ရြာမွာ စစ္တပ္ေရာက္ေနတယ္ေဟ့ ဆိုတာနဲ႔ ဒီဘက္ရြာမွာ ရွိရွိသမွ် အရြယ္ေရာက္တဲ့ အမ်ိဳးသားေတြက ၾကားရာအရပ္ ေရာက္ရာေနရာကေန ေပၚတာဆြဲေခၚျခင္း၊ လုပ္အားေပး ခိုင္းေစဖို႔ ေခၚေဆာင္ျခင္း (သို႔) ျပႆနာတခုခု ရွာၿပီး ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားျခင္း ခံရမ်ာစိုးလို႔ ေျပးပုန္းေလ့ ရွိပါတယ္။ ရြာထဲကို စစ္တပ္ တခါတခါ၀င္တိုင္း ငိုေနတဲ့ ကေလးကအစ လံုး၀ အသံတိတ္ကာ ေခြးေဟာင္သံနဲ႔ က်ီးအာသံလို တိရိစာၦန္ အသံကလြဲၿပီး လူသံဆိုလို႔ ဘာမွ မၾကားရေတာ့ဘဲ တရြာလံုးက တစျပင္လိုပဲ ဆိတ္ၿငိမ္ေနတတ္ပါတယ္။ စစ္တပ္၀င္ရင္ ရြာထဲက အိမ္ေတြမွာ ေတြ႔သမွ်အရြယ္ရွိ ေယာက္်ားေတြကို စစ္တပ္က ေခၚသြားၾကသလို တခါတေလ ေဟာင္ေနတဲ့ ေခြးေတြကိုပါ ပစ္သတ္ၿပီး စားဖို႔ ယူသြားတတ္တာ၊ ေခြးသားဆိုရင္ သိပ္ရြံတတ္တဲ့ ကၽြန္မတို႔ နယ္ဘက္ကလူေတြဟာ စစ္တပ္ကိုလည္း ေခြးသားထက္ ပိုရြံရွာၾကတာ ငယ္ငယ္က ရင္ဆိုင္ ႀကံဳေနက် အျဖစ္အပ်က္ေတြပါပဲ။

စစ္တပ္က ရြာေတြထဲ၀င္ၿပီး မၾကာခဏ ဒုကၡေပးခံရတာေတြ၊ ေတာ္ၾကာ ဘယ္ရြာက ဘယ္သူ႔ကို ဖမ္းသြားလိုက္တာ ျပန္မလြတ္ေသးဘူး၊ ဘယ္သူ႔ကို ညွင္းဆဲျပန္ၿပီ၊ သတ္လိုက္ျပန္ၿပီ ဆိုတာေတြကလည္း မၾကာခဏ ၾကားရတတ္ပါတယ္။ ဘာရာဇ၀တ္မႈမွ က်ဴးလြန္ထားသူမ်ား မဟုတ္ပါလ်က္ ဘာအျပစ္မွ မရွိပါလ်က္နဲ႔ စစ္တပ္ရြာထဲ၀င္ရင္ ရြာသားေတြ ေၾကာက္ေနရတာ၊ အစဥ္အျမဲ ဒုကၡေပးခံေနရတာကို ကၽြန္မ စိတ္ထဲမွာ မဟုတ္ေသးဘူး၊ တခုခုေတာ့ မွားေနၿပီဆိုတာ သတိထားမိေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္၊ ဘယ္လို ဆိုတာေ၀ခြဲႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ လူ႔ဘ၀ရဲ့ သာမန္ ျဖတ္သန္းရတဲ့ သေဘာသဘာ၀ပဲ ျဖစ္မွာပါလို႔ အလြယ္ပဲ လက္ခံထားလိုက္တယ္။ စစ္တပ္ဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ထူေထာင္လာခဲ့ၿပီး ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကို တိုက္ေပးခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြအျဖစ္ အေဖဆီက သိထားေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ စစ္တပ္ကို မုန္းသူ၊ အစိုးရကို မေကာင္းေျပာသူတြဟာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္မရွိသူေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး နားမလည္သူေတြ၊ မိမိတိုင္းျပည္ကို ကၽြန္ဘ၀ ျပန္ေရာက္ခ်င္သူေတြ အျဖစ္ပဲ လူႀကီးမိဘေတြ ေျပာသလို လက္ခံလိုက္ၿပီး အမွန္တကယ္ သိရွိနားလည္ေအာင္လုပ္ဖို႔ မႀကိဳးစားႏိုင္ခဲ့တာ အမွန္ပဲ။

ကၽြန္မက ကၽြန္မရဲ့ ႏုိင္ငံေရးအသိနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ငယ္ငယ္က သင္ရသမွ်၊ ဆရာဆရာမေတြ ေျပာျပသမွ်ေတြကိုလည္း သိပ္ၿပီးမွတ္မိတတ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ့ အေထြေထြယိုယြင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္းစုႀကီး မပ်ိဳကြဲေစရန္ ကာကြယ္ဖို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းဦးေဆာင္တဲ့ တပ္မေတာ္က ႏုိင္ငံေတာ္ အာဏာကို ၆၂ ခုႏွစ္က လႊဲေျပာင္းရယူၿပီး ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကုိ ဖြဲ႔စည္းရတဲ့အေၾကာင္း၊ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ကို ဆက္လက္အေကာင္ထည္ ေဖၚေနၾကာင္း၊ ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ဆိုတာ လူတန္းစား ကြာဟမႈကို ထိန္းညွိေပးၿပီး သာယာ၀ၿဖိဳးတဲ့ လူ႔ေဘာင္ႀကီးကို ဆိုလိုေၾကာင္း၊ သဘာ၀ သယံဇာတ ေပါမ်ားၾကြယ္၀တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ခ်မ္းသာၿပီး သာယာ၀ၿဖိဳးလ်က္ ရွိေၾကာင္း စတဲ့အခ်က္ေတြက လက္ေတြ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကားေနရတဲ့ က်ပ္တည္းလြန္းလို႔ ၿငီးတြားသံေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ကၽြန္မရဲ့ ဦးေႏွာက္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲမွာ စြဲေနေအာင္ သင္ၾကား သိရွိခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မဟာ ၈၈ အေရးေတာ္ပံု မတိုင္ခင္ကလအထိ ျမန္မႏိုင္ငံရဲ့ ႏိုင္ငံေရးကို ဒီအတိုင္းပဲ သိနားလည္ထားခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။


အသိတရား

ကၽြန္မ အသိေတြကို ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္သြားေစခဲ့တာကေတာ့ ၈၈ လူထုအံုၾကြမႈႀကီးပါပဲ။ ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္လုဆဲဆဲမွာ မတ္လအေရးအခင္းက ေက်ာင္းပိတ္ၿပီး ျပန္ဆင္းလာတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အတူ ပါလာတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္လက္ေရးမူနဲ႔ အစိုင္းထိုးထားတဲ့ စာတေစာင္ကို ကၽြန္မတို႔ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေတြဆီ လက္ဆက္ကမ္း ျဖန္႔ေ၀ခဲ့လို႔ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မသိထား ထင္ထားတဲ့ အရာအားလံုးဟာ လံုး၀ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျပာင္းျပန္ေတြ ျဖစ္ေနၿပီး သယံဇာတ ေပါမ်ားၾကြယ္၀လွတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကမာၻ႔ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံ စာရင္း၀င္ ျဖစ္သြားၿပီဆိုတာ အပါအ၀င္ ကၽြန္မ လံုး၀ အေျဖရွာလို႔မရခဲ့တဲ့ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေျခအေနအားလံုးရဲ့ အေျဖေတြကို ေတြ႔လိုက္ရၿပီး တရားခံကို သိလိုက္ရပါတယ္။ ၆၂ ႏွစ္ကစၿပီး ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ 7 July, ကၽြန္းဆြယ္၊ ရခိုင္ဆန္ျပႆနာ၊ မႈိင္းရာျပည့္၊ ဦးသန္႔၊ ေငြစကၠဴ၊ ကိုဖုန္းေမာ္ တံတားနီ၊ ဇြန္လ အေရးအခင္းေတြမွာ အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ယုတ္မာရက္စက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို သိလိုက္ရတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ အလိမ္ခံလာခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ကို ယူက်ံဳးမရ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ ဒီလို သိရွိသြာတဲ့ အသိတရားေၾကာင့္ မိသားစုနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး ကၽြန္မရဲ့ ဘ၀တဆစ္ခ်ိဳးကို ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ စခဲ့ပါတယ္။ အကယ္၍မ်ား ဒီ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးသာ ျဖစ္မလာခဲ့ပါက ဒီအေၾကာင္းေတြကို ကၽြန္မ အခုထိ သိပါ့မလားလို႔ တခါတခါ ျပန္ေတြးမိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အလိမ္ခံရတယ္ဆိုတာက တႀကိမ္ခံရရင္ လိမ္သူရဲ့အျပစ္လို႔ ေျပာလို႔ရႏိုင္ေပမဲ့ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္အလိမ္ခံရတယ္ဆိုရင္ေတာ့ လိမ္သူရဲ့ အျပစ္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အလိမ္ခံထားရတာကို သင္ခန္းစာမယူဘဲ ထပ္အလိမ္ခံသူရဲ့ အျပစ္ပဲျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္မဆိုခ်င္တယ္။ အရင္တခါ အာဏာသိမ္းတုန္းကေတာ့ ၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံုအျခခံဥပေဒကို စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲၿပီး ပညာသားပါပါ မသိမသာ လိမ္လည္ အတည္ျပဳကာ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ ဆိုၿပီး လုပ္လိုက္တာ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြမွာ ကမာၻ႔အဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ဆံုး ႏိုင္ငံေတြအျဖစ္ ေအာင္ျမင္စြာ က်င့္သံုးေနတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက်ေတာ့ သံုးစားလို႔ မရေအာင္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ ျဖစ္သြားၿပီး ႏိုင္ငံလည္း ကမာၻ႕အဆင္းရဲဆံုး ႏိုင္ငံ စာရင္း၀င္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ အခုတခါ မသိမသာေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ၎တို႔စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲၿပီး မ်က္ႏွာေျဗာင္တိုက္ကို လိမ္ၿပီး အတည္ျပဳကာ အရင္ လုပ္ထားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကိုေတာင္ ဘာမွ အေကာင္အထည္မေဖၚဘဲနဲ႔ ေနာက္တႀကိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျပည္သူလူထု ဆႏၵမပါပဲနဲ႔ အတင္းအဓမၼလုပ္ၿပီး ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ ဒီမိုကေရစီဆိုၿပီး ဒီမိုကေရစီကို ဖ်က္ဆိးဖို႔ လုပ္ေနျပန္ၿပီ။

စစ္အုပ္စု လိမ္တာကို လိမ္မွန္းသိလ်က္နဲ႔ လက္ခံခဲ့ရင္ လိမ္သူရဲ့ အျပစ္မဟုတ္ဘဲ လက္ခံသူရဲ့ အျပစ္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီမိုကေရစီဟာ ဒီမိုကေရစီပဲ ျဖစ္လို႔ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လို႔မရပါဘူး လုပ္ရင္လည္း ပ်က္စီးဖို႔ပဲ ရွိမွာပဲ။ ဥပမာအားျဖင့္္ Spaghetti ေခၚ အီတလီေခါက္ဆြဲတမ်ိဳးကို အီတလီေတြက ခရမ္းခ်ဥ္သီး အႏွစ္ထဲမွာ အမဲသားကိုစင္း၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္နဲ႔ ျပန္ႏွပ္ၿပီး စားခါနီး Cheese အမႈန္႔ျဖဴးၿပီး စားၾကပါတယ္။ အမဲသားမစားတဲ့ ကၽြန္မက အဲဒီေခါက္ဆြဲကို လုပ္စားရင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး အႏွစ္တခုကလြဲၿပီး က်န္တဲ့သူတို႔ သံုးတာ ဘာမွ မသံုးပဲ ပုဇြန္အသားနဲ႔ ျပန္ႏွပ္ၿပီး ၾကက္သြန္စိမ္းနဲ႔ ငရုပ္သီးစိမ္း၊ ပါးပါးလွီးထည့္၊ သံပုရာရည္ထည့္ကာ နံနံပင္ အုပ္ၿပီး Cheese အမႈန္႔ေနရာမွာ ငန္ျပာရည္ကို ထည့္စားတယ္။ ခ်ဥ္ငန္စပ္ႀကိဳက္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေဆာင္းတြင္းမွာေတာင္ နဖူးမွာ ေခၽြးစိုတဲ့အထိ အရသာရွိတဲ့ စားစရာတခြက္ပါပဲ။

ဒါေပမဲ့ ဒီလိုလုပ္စားတာကို တျခားဘယ္သူမွ ႀကိဳက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္အိမ္မွာ ကိုယ္စားခ်င္သလို ကိုယ့္ပါးစပ္နဲ႔ တည့္ေအာင္ လုပ္စားခ်င္ရင္ အဲဒီလို လုပ္စားလို႔ ရႏိုင္ေပမဲ့ က်န္တဲ့ အိမ္သားေတြ စားဖု႔ိ (သို႔) ေရာင္းတန္း၀င္ဖို႔အတြက္ဆိုရင္ အဲဒီလို က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီညြတ္တဲ့ ခ်ဥ္၊ ငန္၊ စပ္ လုပ္လို႔မရသလို ဒါကို Spaghetti လို႔ လည္း ေခၚလို႔မရပါဘူး။ ထိုနည္းအတူ ဒီမိုကေရစီကိုလည္း ဒီလို အုပ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာလုပ္ၿပီး ျမန္မာမႈျပဳခ်င္ရင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက အိမ္သားအားလံုးနဲ႔ ၾကည္ျဖဴလို႔ သူ႔အိမ္မွာ (သို႔) စစ္တပ္မွာ ငါ့စကားကိုပဲ နားေထာင္ရမယ္ဆိုတဲ့ တေသြးတသံတမိန္႔ကို လုပ္လို႔ေတာ့ရႏိုင္တယ္။ အမ်ားျပည္သူေတြအတြက္ေတာ့ ကိုယ္ႀကိဳက္တာကို အကုန္လံုးႀကိဳက္ရမယ္လို႔ အတင္း လုိက္ႀကိဳက္ခိုင္းလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီမွာ ျပည္သူလူထုကို အုပ္ခ်ဳပ္တာ စစ္တပ္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္သလို အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ မရပါဘူး။ မိမိအိမ္က မိမိ မိသားစုကို တေသြးတသံ တမိန္႔နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာကိုလည္း ဒီမိုကေရစီလို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေထာက္ခံသူေတြက ျမန္မာျပည္သားေတြဟာ စည္းကမ္းမရွိလုိ႔ ေျပာၾက၊ ေရးၾကတာကို ၾကားဖူးဖတ္ဖူးပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ပဲ တန္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားရင္ မိမိယံုၾကည္တဲ့အတိုင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရဲရလိမ့္မယ္။ အခုတာ့ မိမိယံုၾကည္တာကိုလည္း ေျပာမရဲ ကလိန္အက်စ္က်ၿပီး ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ ဒီမိုေရစီဆိုၿပီး ဒီမိုကေရစီကို အမည္ခံ ခုတံုးလုပ္ကာ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ကမာၻကို လိမ္ညာ လွည့္ျဖားေနတာကေတာ့ စစ္အုပ္စု လံုး၀ မရိုးသားဘူးဆိုတာ ျပသေနပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အမ်ားစုရဲ့ဆႏၵကို လိုက္နာျခင္း အနည္းစုရဲ့ဆႏၵကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ျဖစ္လို႔ မတူကြဲျပားမႈေတြအၾကား က်င့္သံုးဖို႔အေကာင္းဆံုး က်င့္စဥ္တခုျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို လက္ခံမလား၊ အာဏာရွင္စနစ္ကို လက္ခံမလားဆိုတာ ႏွစ္ခုပဲ ေရြးစရာ ရွိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို လက္ခံသူ ျဖစ္ရင္ အခုစစ္အုပ္စု လုပ္ေနတာေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းနဲ႔ လံုး၀ မကိုက္ညီတဲ့အတြက္ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲက ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားျပႆနာ၊ ဒီမိုကေရစီေရး ျပႆာေတြ အပါအ၀င္ ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာ ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ စစ္အုပ္စုကို ၂၅% အျမဲတမ္း အာဏာ ေပးအပ္လိုက္ၿပီး ၁၀၀% အခ်ိန္မေရြးအာဏာ ျပန္သိမ္းပိုင္ခြင့္ကို တရား၀င္ ေပးအပ္လိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္လို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ေရးမ၀င္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေခါင္းစားခံၿပီး စဥ္းစားေနစရာေတာင္ မလိုတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ NLD ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ျခင္းအားျဖင့္ NLD ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္နဲ႔ ရွိသမွ်ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြရဲ့ ေပးဆပ္မႈေတြနဲ႔ အႏွစ္ ၂၀ လံုးလံုး တိုက္လာတဲ့ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲ၀င္သူ အားလံုးရဲ့ တိုက္ပြဲႀကီးကို အရႈံုးေပး ရပ္ဆိုင္းၿပီး ျပည္သူလူထုရဲ့ ဆႏၵကို ဆန္႔က်င္ေစာ္ကားရာ ေရာက္သြားလိမ့္မယ္။

ဒါဆိုရင္ NLD ဟာ ျပည္သူလူထုရဲ့ ယံုၾကည္မႈကိုလည္း ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘဲ ေရြးေကာက္ပြဲမာ ႏိုင္ၿပီး အာဏာရႏုိင္တဲ့ အလားအလာလည္းမရွိပဲ ေျမာင္းထဲေရာက္ဖုိ႔သာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါအျပင္ လမ္းမွားေရာက္ေနတဲ့ စစ္တပ္ကို မတည့္မွတ္ေပးတဲ့အျပင္ စစ္တပ္ကို လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနတဲ့ ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္ အျမဲတမ္း ျဖစ္ေနေအာင္၊ ျပည္သူလူထုကိုလည္း တသက္လံုး စစ္ကၽြန္ဘ၀ကို လံုးလံုး ေရာက္သြားေအာင္ တရား၀င္ တြန္းပို႔သူေတြအျဖစ္ သမိုင္းမွတ္တမ္း တြင္က်န္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲ၀င္သူေတြအေနႏွင့္ NLD ဘယ္လိုပဲ ရပ္တည္ရပ္တည္ ျပည္သူလူထုဟာ NLD ဆိုတာ မေပၚေပါက္ခင္ကလည္း တိုက္ပြဲ၀င္လာခဲ့သလို NLD က ျပည္သူ႔ဆႏၵကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး စစ္တပ္ႀကိဳးဆြဲရာ ကသူျဖစ္သြားရင္လည္း အခုထက္ပိုဆိုးလာမွာ ျဖစ္တဲ့ စစ္ကၽြန္ဘ၀ကို တြန္းလွန္ဖို႔ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ရၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေပါင္းစံုအတြက္ အာမခံခ်က္ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံတခု ေပၚေပါက္လာတဲ့အထိ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲက ဆက္လက္ရွိေနမွာပဲ ျဖစ္တယ္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္သူလူထုအတြက္ ဘာအမက်ိဳးရလဒ္ကိုမွ မရႏိုင္ပဲ စစ္တပ္ကို တရား၀င္ အာဏာအပ္ႏွင္းတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို NLD နဲ႔ ျပည္သူလူထု အားလံုး ဆန္႔က်င္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ေမာင္မိုးေရ မိဘေတြရဲ႕ စြန္႔ပစ္ခံ ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး ရထားတဲ့ အသိတရားေတြကို တင္ျပခြင့္ရလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသိတရားကို ေရြးလိုက္လို႔ သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္တာေတြ ရွိၾကရင္လည္း အနာဂတ္ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဒီထက္မက ရႈပ္ေထြးေပြလီတဲ့ မတူကြဲျပားတဲ့ သေဘာထားေတြအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္တဲ့ အေလ့အက်င့္အျဖစ္ သေဘာထားၾကေစခ်င္တယ္။ ဆက္ Tag ခ်င္သူေတြကေတာ့

(၁) ပို႔စ္ေတြ႔မွာ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြ ထည့္ေရးတတ္တဲ့ ေမာင္ေလး ကိုဂ်ဴလိုင္အိပ္မက္၊
(၂) ကၽြန္မဘေလာ့ဂ္ကို အခုေနာက္ပိုင္း ပံုမွန္ လာလာအားေပးေနတဲ့ ညီမေလး ဒ႑ရီ
(၃)႔ အလြမ္းအေဆြးေတြကေန ေခတၱေပးနားေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ အျမဲတမ္း လာလည္သူ အားနည္းၿပီး ျပန္ရေလာက္ေအာင္ လြမ္းေနေဆြးေနတတ္တဲ့ အစ္ကို ေအာင္သာငယ္
(၄) အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ စာေရးေကာင္းတဲ့ သားေလး Craton
(၅) ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဘာသာေရးကို သိပ္လိုက္စားၿပီး သူသိထားတာကိုလည္း အျမဲတမ္းမွ်ေ၀တတ္တဲ့ အျဖဴေရာင္ေမတၱာ ဘေလာ့ဂ္ကို ေရးတဲ့ ေမာင္ေလး ဖိုးသား
(၆) ဘေလာ့ဂ္ေလာကထဲက အခုမွ အသစ္စစ္စစ္ေလး ေရာက္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီး မေဗဒါ (သူ႔ဘေလာ့ဂ္ျပင္ဆင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ေနလို႔ သူ႔ဘေလ့ာဂ္ကို ျပင္ဆင္ၿပီးစီးသြားရင္ တျခားဘလာ့ဂ္ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္တဲ့ ပို႔စ္ေလး တင္ေပးဖုိ႔ ရွိပါတယ္။)
(၇) ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီမွာ ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာကို ကၽြန္မ ပထမဦးဆံုး ဖတ္ဖူးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ ပိုင္ရွင္ ဆရာမေမၿငိမ္း တို႔ကို Tag ခ်င္ပါတယ္။ ဘာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အသိတရားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရးလို႔ရပါတယ္ အခိ်န္ရရင္ ေရးေပးၾကပါေနာ့္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

((This article was posted on 21/03/10 at 7:24 PM and temporaryly situated it on top for some readers who haven't read it)

Posted in: Tags,မွ်ေဝျခင္း,ေဆာင္းပါး