ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ေရး (တတိယပိုင္း)

(အပိုင္း - ၁)
(အပိုင္း - ၂)
အပိုင္း (၄)
ဒုတိယအပိုင္းမွ အဆက္

မသက္တေယက္ အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မယ္လို႔ ေၾကညာလိုက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း သူမဂၤလာေဆာင္မယ္ဆိုတာ လူတိုင္း သိေနၾကေပမယ့္ သူတို႔တပ္ရင္းက လူေတြကလြဲၿပီး ဘယ္သူနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေပးမသိခဲ့ဘူး။ ကၽြန္မတို႔ကလည္း ေပးမသိေလ ပိုစိတ္၀င္စားေလ ျဖစ္ၿပီး ပိုၿပီး ေမးၾကတယ္။ မသက္နဲ႔ သိပ္ခင္မင္ ရင္းႏွီးတဲ့ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ေတြကို အရင္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဥကၠဌ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္ကေတာ့ မသက္လို ေယာက္်ားရွာကို ဘယ္ေတာ့မွ စဥ္းစဥ္းစားမွာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာယံုတယ္ လို႔ မသက္ကို ကၽြန္မတို႔ လိုက္စၿပီး က်န္တဲ့ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ေတြ အထဲက မသက္နဲ႔ ပိုၿပီးခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြ နာမည္ကို တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ေခၚၿပီး ဘယ္သူနဲ႔လဲဆိုတာ မသက္ကို ေမးတယ္။ မသက္က ”ညည္းတို႔ ထင္ရာေတြပဲ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔ ငါကလည္း ဥကၠဌက စၿပီး ညည္းတို႔ ဗဟိုကေတြကို ယူမွာလည္းမဟုတ္ဘူး ငါယူမွာ ဗဟိုေကာ္မီတီ၀င္ တေယာက္မွ မဟုတ္ဘူး ငါတို႔တပ္ရင္း (၆၀၁) ရဲေဘာ္ထဲက” ဆိုၿပီး ေျပာလုိက္ေတာ့ ၆၀၁ ကေန ဗဟိုမွာ တာ၀န္က်ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြထဲက နာမည္ကို ေမးျပန္တယ္။

မသက္က တခါ သူ႔အမ်ိဳးသားက ဗဟိုမွာ တာ၀န္က်ေနတဲ့အထဲက တေယာက္မွ မဟုတ္ဘူး တပ္ရင္းက ျဖစ္တယ္ ဆိုျပန္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ၉၄ ခုႏွစ္ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို ဗဟိုမွာ စည္စည္ကားကား က်င္းပေတာ့ ပြဲေတာ္ကာလ ၆၀၁ က ရံပံုေငြအတြက္ ေစ်းလာေရာင္းတဲ့ ဆိုင္မွာ လုပ္အားလာေပးတဲ့ ၆၀၁ က လူလြတ္ ရဲေဘာ္ေတြကို တေယာက္မက်န္ ကၽြန္္မတို႔ လိုက္ၾကည့္ၿပီး မသက္အမ်ိဳးသား ဘယ္သူႏိုင္ျဖစ္မလဲ ဆိုတာကို ခန္႔မွန္းၾကတယ္။ ၆၀၁ ရဲေဘာ္ေတြကေတာ့ မသက္ႏႈတ္ပိတ္ထားတာ ညီညီညြတ္ညြတ္ကို ႏႈတ္လံုၾကပါတယ္၊ ေနာ္မန္အပါအ၀င္ ၆၀၁ က ဗဟိုမွာ တာ၀န္က်ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ သိကၽြမ္းၿပီးသား ရဲေဘာ္ေတြကို ေမးတာ တေယာက္မွ မေျပာျပၾကလို႔ မသက္တကယ္ မဂၤလာေဆာင္မွပဲ မသက္အမ်ိဳးသား ကိုေက်ာ္ေဇထြန္းကို ကၽြန္မတို႔ သိခဲ့ရတယ္။ 

ကၽြန္မတို႔ ခန္႔မွန္းတာ တေယာက္မွ မမွန္ခဲ့ဘူး။ မသက္က ”ငါက ညည္းတို႔ စိတ္၀င္စားေအာင္ လုပ္တာမဟုတ္ဘူး ေျပာျပလည္း ညည္းတို႔ သိမွာမဟုတ္လုိ႔ မေျပာတာ” လို႔ေျပာခဲ့တာ မွန္ပါတယ္။ ကိုေက်ာ္ေဇထြန္းက ေရွ႔တန္းမွာပဲ ေနမ်ားၿပီး ျပန္ေရာက္လာတာနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့ သူ႔ကို ကၽြန္မတို႔ ဗဟိုက တေယာက္မွ မသိပါဘူး။ မသက္ မဂၤလာေဆာင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္သြားေတာ့ ဗဟိုတဘက္ကမ္း သံလြင္ျမစ္ရဲ့ ထိုင္းဘက္ကမ္းမွာ ရွိတဲ့ ABSDF အိမ္ေထာင္သည္ မိသားစုေတြ ေနထိုင္ရာ ေရာင္နီဦးစခန္းမွာ အိမ္ေဆာက္ၿပီး ေျပာင္းေနရလို႔ ကၽြန္မတို႔ အဆာင္မွာ တာ၀န္အရွိဆံုးက မဆူးပြင့္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

ဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ KNU ဗဟိုဌာခ်ဳပ္ မာနယ္ပေလာကို ရန္သူထိုးစစ္ဆင္ၿပီး မာနယ္ပေလာ စၿပီးအေျခအေန မေကာင္းျဖစ္တာနဲ႔ ဒီေဒသတ၀ိုက္ကို အေျခခံၿပီး တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကၽြန္မတို႔ ABSDF ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ ဗဟိုပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ တပ္ရင္းေတြ အားလံုးလည္း ထိုင္းဘက္ကမ္းမွာ ရွိတဲ့ မိသားစုစခန္း ေရာင္နီဦးကို ေျပာင္းေနခဲ့ရတယ္။ စစ္ေဘးဒုကၡက ပထမေနရာ ေရာက္လာေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ ရည္ရြယ္ထားသူေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အကန္႔အသတ္မရွိ ေရႊ႔ဆိုင္းထားရျပန္တယ္။ 

ေရာင္နီဦးမွာ ေရာက္ေနစဥ္ KNU အဖြဲ႔မွာ ေနာင္တခ်ိန္မွာ DKBA ျဖစ္လာမည့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ KNU က ခြဲထြက္ၿပီး သံလြင္ျမစ္နဲ႔ ေသာင္ရင္းျမစ္ဆံုရာ ျမစ္ဆံုမွာ ေနရာယူထားခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားဗဟို ေဒါင္းဂြင္က သံလြင္ျမစ္နံေဘးမွာ ရွိေတာ့ ေသာင္ရင္းျမစ္နံေဘးမွာ ရွိတဲ့ မာနယ္ပေလာကို သြားရင္ ျမစ္ဆံုကို ျဖတ္ၿပီးမွ သြားလို႔ရပါတယ္။ သြားရင္းနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔အစည္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ေျပလည္ေအာင္ ၾကား၀င္ေစ့စပ္မႈေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ပဲ အေျခအေန ပိုတင္းမာလာခ်ိန္မွာ အဲဒီအခ်ိန္က ABSDF အတြင္းေရးမွဴး ျဖစ္သူ အခု ဒုဥကၠဌ ဦးမ်ိဳး၀င္းက ေရာင္နီဦးမွာ ခိုလံႈေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြ အားလံုးကို အစည္းအေ၀းေခၚၿပီး စစ္ေရး အေျခအေနေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းျပပါတယ္။

သူရွင္းျပတာက ဗုဒၶဘာသာ ခြဲထြက္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ KNU အၾကား ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔အစည္းက အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေျပလည္ေအာင္ ညွိႏႈိင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရပဲ အဲဒီဗုဒၶဘာသာ အဖြဲ႔ေတြမွာ ရန္သူနဲ႔ ပူးေပါင္းႏိုင္တဲ့ မသကၤာစရာ အရိပ္ေယာင္ေတြ ရွိေနေၾကာင္း၊ အဲဒီလို တကယ္ ပူးေပါင္းသြားမယ္ဆိုရင္ မာနယ္ပေလာကို ဘယ္လိုမွ ထိန္းႏိုင္တဲ့ အလားအလာမရွိပဲ လက္လြတ္ရမွာ ျဖစ္သလို အဲဒီရဲ့ အဆြယ္အပြားျဖစ္တဲ့ အခု ကၽြန္မတို႔ ေက်ာင္းသားတပ္ေတြ ေနရာယူထားတဲ့ ေဒါင္းဂြင္အနီး ၀ါဘုိႀကိဳး ေတာင္ကုန္းကိုလည္း လက္လြတ္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။ 

၀ါဘုိႀကိဳးကုန္းကိုသာ ရန္သူရသြားရင္ အခုကၽြန္မတို႔ ပုန္းေနတဲ့ ေရာင္နီဦးစခန္းဆိုတာ လက္နက္ႀကီးနဲ႔ လွမ္းပစ္ရင္ ဘယ္ႏွစ္လံုးစာမွ မရွိတဲ့အတြက္ လံုျခံဳမႈ လံုး၀ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေတာင္ကုန္းကို ကၽြန္မတို႔ တပ္ေတြ ေတာင့္ခံထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမစ္ဆံုနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ဗဟိုအၾကားမွာရွိတဲ့ ေသာ္လဲထေခၚ ကုန္သည္ရြာကေန ရိကၡာေတြ အလံုအေလာက္ သယ္ထားၿပီး ဒီေရာင္နီဦးစခန္းကေန အတြင္းဘက္ ထိုင္းႏိုင္ငံသြားတဲ့ ကားလမ္းနဲ႔ နီးရာေနရာကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရႊ႔မယ္၊ ၿပီးလ်င္ ျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေနအေပၚ မူတည္ၿပီး စခန္းအသစ္ခ်ဖို႔ ေနရာသစ္ကို ကရင္နဲ႔ေဆြးေႏြးၿပီး လံုျခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့ ေနရာတခုကို မေရာက္ခင္အထိ စားဖို႔ ရိကၡာသိုထားဖို႔လိုတယ္လို႔ ရွင္းျပပါတယ္။ စစ္ေအးသြားရင္ေတာ့ ဗဟိုမွာ ျပန္သြားေနရမယ္လုိ႔ ထင္ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔က အဲဒီေတာ့မွ ေဒါင္းဂြင္ကေန တကယ္ပဲ ေရႊ႔ရေတာ့မယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔ေတြ ရန္သူနဲ႔ ပူးေပါင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ မာနယ္ပေလာနဲ႔ ေသာ္လဲထေစ်းကိုသြားဖို႔ ေရလမ္းကို လံုး၀သံုးလို႔မရေတာ့ပဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။


ေရာင္နီဦးမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႔ေတြဟာ ေရာင္နီဦးကေန အတြင္းဘက္ ထိုင္းထဲကို ေတာလမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လို႔ ေလးငါးမိုင္ခန္႔ ေ၀းတဲ့ေနရာေရာက္ရင္ တခါ ယာယီတဲေတြနဲ႔ ရိကၡာဂိုေဒါင္ေတြ အရင္သြားေဆာက္ၿပီး ေနဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ လူေတြလိုက္ေရႊ႔ပါတယ္။ Burma Diary ၾကည့္ဖူးသူေတြကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ တဲထိုးၿပီး ေနလာခဲ့၊ ေရႊ႔လာခဲ့တဲ့ပံု တစိတ္တေဒသကို သိရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီနည္းအတိုင္း သံုးဆင့္အထိ ေရႊ႔ၿပီးေနာက္ပိုင္း ေတာင္ေျခတခုကို ကၽြန္မတို႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဖြဲ႔စည္းက စခန္းခ်စရာ ေနရာထိုင္ခင္း ရွာမေတြ႔ခင္အထိ အဲဒီေနရာမွာ ကၽြန္မတို႔ အခိုက္အတန္႔ ၾကာခဲ့ပါတယ္။

 ဒီေနရာက မထြက္ခြာခင္ အဲဒီအခ်ိန္က ABSDF ရဲ့ အတြင္းေရးမွဴး (၁) ျဖစ္သူ ဦးေအာင္ထူး (ယခု Burma lawyer Council) က ဗဟိုေကာ္မီတီ အစည္းအေ၀း ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ တာ၀န္ေပးခ်က္အရ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြ အားလံုးကို ေခၚၿပီး အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ ပကတိ အေျခအေနကို ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေရးလႈပ္ရွားႏိုင္တဲ့ အေျခအေနက လံုး၀ အကန္႔အသတ္ ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း၊ ရဲေဘာ္ေတြအေနနဲ႔ ပကတိ အေျခအေနကို သိၿပီးရင္ မိမိေရွ႔ဆက္ ေတာ္လွန္ေရးခရီးအတြက္ ႀကိဳက္သလို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၿပီး ဆံုးျဖတ္တဲ့အတိုင္း အဖြဲ႔အစည္းက အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ဆက္လက္ က်န္ရွိေနတဲ့ အဖြဲ႔၀င္ေတြကိုက်ေတာ့ တပ္ေတြကို က်စ္လစ္သိပ္သည္းေအာင္ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ရွင္းျပပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္က အဖြဲ႔အစည္းက ထြက္ဖို႔ ဘယ္သူမွ မဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ န၀တနဲ႔ ေစ့စပ္ထားတဲ့ KNPP (ကရင္နီ) က ေစ႔စပ္ေရး ပ်က္ၿပီးခါစျဖစ္ၿပီး ABSDF ဗဟိုကို ကရင္နီနယ္ေျမမွာ စခန္းခ်ခြင့္ေပးဖို႔ ေဆြးေႏြးတာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ တပ္ရင္း ၆၀၁ နဲ႔ ၂၁၀ က ကရင္နီနယ္ေျမမွာ ရွိေနတဲ့ တပ္ရင္း ၈၀၁၊ ၃၀၃ နဲ႔ေပါင္းၿပီး ေနာင္တခ်ိန္မွာ တပ္ရင္း ၄ အျဖစ္ဖြဲ႔ဖို႔ ဗဟိုနဲ႔အတူ ကရင္နီကို သြားရမွာ ျဖစ္ၿပီး တပ္ရင္း ၂၁၂၊ ၂၁၆၊ ၂၀၉၊ ၂၀၄/၂၀၅ ေတြကိုက်ေတာ့ ဒီအနီးနားက ကရင္နယ္ေျမ တခုခုမွာပဲ စခန္းခ်မွာျဖစ္ၿပီး တပ္ကို တပ္ရင္း ၃ အျဖစ္ဖြဲ႔စည္းဖို႔ ရွိေၾကာင္းသိခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာင္ကို ေက်ာ္ၿပီး ဟိုဘက္ ေတာင္ေျခရင္းေရာက္လို႔ အနည္းငယ္ ဆက္ေလွ်ာက္လ်င္ေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲစရီးယန္းၿမိဳ႔နဲ႔ နယ္စပ္ ထိုင္းရြာေတြကို သြားတဲ့ ကားလမ္းမကို ေရာက္ပါတယ္။

 ဗဟိုကေန ေတာက္ေရွာက္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အတူတူ ေရႊ႔လာခဲ့ရာကေန ေတာင္ကိုေက်ာ္ၿပီး ကားလမ္းမကို ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကရင္နယ္ေျမနဲ႔ ကရင္နီနယ္ေျမ သြားမည့္သူေတြ အသီးသီး လမ္းခြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၉၅ ခုႏွစ္ သၾကၤန္အတြင္းမွာ ကၽြန္မတို႔ ဗဟိုအဖြဲ႔နဲ႔ ပါလာတဲ့ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြ မိသားစုေတြအားလံုး ကရင္နီနယ္ေျမကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ျပည္တြင္းကအေခၚ ကယားျပည္နယ္ေခၚ ကရင္နီျပည္နယ္ကို ပထမဦးဆံုး ေရာက္ဖူးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ အစီစဥ္ရွိသူေတြလည္း စစ္ပူတဲ့ကိစၥနဲ႔ ရပ္တန္႔ေနရပါတယ္။

နိဂံုးပိုင္းကို ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။

Posted in: ABSDF ေတာတြင္းဘ၀ပံုရိပ္,မွတ္တမ္း,အခ်စ္/ေမတၱာ